Zomertijd

Even reflecteren.

Het is juli 2017. Een prachtige discussie over de kunsten is te lezen in de Theaterkrant die te vinden is op de Facebook pagina: @Theaterkrant en op haar site www.theaterkrant.nl . Ook voor iedereen die de beeldende kunsten een goed hart toedraagt is het uitermate interessant om deze discussie te volgen. De aanzet was een artikel van Bregje Maatman getiteld: “Kunst heeft niet per sé iets te melden” waarop Lara Staal reageerde met: “Kunst is een ideologisch kompas”. Het trof mij dat deze twee standpunten, die zwart-wit gezien mijlenver uit elkaar lijken te liggen, door de beide schrijvers op een bewonderingswaardige en genuanceerde wijze verwoord werden waarbij er volop ruimte blijft voor dat wat je deelt of verdeelt.

Het is juli 2017. In het programma Zomergasten van de VPRO maakte Burgemeester Eberhard van der Laan de opmerking ‘Hebben we door dat we maar zo’n klein dorpje zijn en cultuur hebben van wereldniveau?’ Als voorbeeld haalde hij aan het Rijksmuseum, het Concertgebouworkest, danseres Igone de Jongh en Toneelgroep Amsterdam. De aftiteling van het zomerprogramma was nog niet ten einde of Birgit Donker, directeur - bestuurder van het Mondriaanfonds, het belangrijkste Nederlandse overheidsfonds voor de kunsten ging in haar blog “ de Burgermeester, kunst en de wereld” helemaal los: “Het is o zo waar. Nederland, toch niet een van de allergrootste landen ter wereld, blinkt internationaal uit in kunst en cultuur”. Een voorzet voor open doel die ons doet juichen: “Dank zij het Mondriaanfonds!”.

Het is juli 2017. Het Mondriaanfonds kondigt zogenaamde regio-makelaars aan, om daarmee de kritiek op haar beleid vanuit het kunstenveld in de regio buiten de randstad enigszins te kanaliseren. Hoe eng gaat het worden? Alle kunstenaars in Nederland tot in de verste uithoeken aan het infuus van de Overheid?

Het is augustus 2017. Tijd voor gesprekken met vrienden. Onze gedeelde afkeer van “conceptuele” en “politiek correcte” kunst en voor even ook een terugblik in het verleden o.a. over Goethe: “Bilde, Künstler! Rede nicht! Male!“. Hoewel de laatste term “Male” mij bijzonder aanspreekt is de juiste uitleg: “Nur ein Haug sei dein Gedicht!” Daar kan ik mij ook wel in vinden.