Vulva

Vragen.

De aanleiding voor dit artikel is ingegeven door een aantal berichten die zomaar, gelijktijdig op mijn pad kwamen:

Allereerst was daar Radio Maria. Toen ik haar voor het eerst op een van mijn radio’s ontving dacht ik nog te maken te hebben met een obscure zender. Het conservatieve katholieke geluid liet ik gewillig op mij neerdalen, ja, zelfs intensiveerde ik de wonderlijke klanken van gebeden en gezangen die tot mij kwamen door meerdere van mijn radio’s in mijn atelier gelijktijdig op deze zender af te stemmen voor een echt surround effect.

Waarom deed ik dat eigenlijk?

Een paar dagen later ontving ik een mail van een kunstvriend met links naar de Vulva Christi:

http://rinkenijburg.blogspot.nl/2013/11/14.html  

http://www.mistermotley.nl/salon/vulva-christi

Waarom las ik dat eigenlijk?

Vandaag zag ik bij de VPRO een aflevering van Metropolis gewijd aan de vagina.

Waarom bekeek ik dat eigenlijk?

Het zijn allemaal vragen. Zij raken het begrip perversiteit. Hoe verbind ik de antwoorden op al die vragen tot een zinvol geheel? Een ding weet ik zeker: De antwoorden zullen altijd vragen blijven.

Recycle the Art

Het nieuwe voegt niets toe aan het oude. Vernieuw daarom het oude.

Met een vriendengroep besprak ik laatst waarom we ooit een korte tijd hebben samengewerkt om beeldende kunst te maken. De naam van de groep noemden we het Conglomeraat. Een conglomeraat is een geheel van dingen. Dat zijn dingen die verder helemaal niets met elkaar te maken hebben, maar zich wel in elkaars nabijheid bevinden. We hebben er vele sessies aan besteed. Niets hadden we gemeen. Althans, dat dachten we. De gemeenschappelijke factor was er wel degelijk. Alleen begrepen we het toen niet. Als ik nu het beeldende werk van dezelfde vrienden er op na zie valt het mij op dat ieder van ons beelden hergebruikt en inhouden herinterpreteert, overigens op een geheel eigen, persoonlijke manier. We waren zo postmodern als de pest.

Om te voorkomen dat mijn beeldende werk regelrecht in de afvalverbrander in Duiven terecht komt, ruimde ik mijn zolder op en ontdekte ik vergeten beeldende werken op papier. Ik snijd deze op maat, bewaar de reststukken en maak er weer nieuwe beelden van. Ook al het afval is goud in mijn handen. Ik waan mij een gelukzalige archeoloog die doorsnedes van vuilnisbelten maakt en daaruit een begin van een nog ongekende cultuur of beschaving tracht te reconstrueren.

Ik zag onze astronaut André Kuipers een bezoek brengen aan Jakarta, Indonesië. Zelden heb ik zoveel afvalbergen gezien. Wat een ellende. Oorzaak is de mind set van de mensen die het afval gewoon weggooien. Dat is traditioneel. Was het vroeger het organische materiaal dat vervolgens direct in de natuur werd opgenomen, nu stapelt al het niet-afbreekbare materiaal van de moderne wereld zich niet alleen torenhoog op maar neemt ook steeds meer plaats in, zelfs in natuurreservaten. Nederland kan hierbij helpen met vuilverbranders. Dat is mooi op de korte termijn. Beter is de mind te resetten.

In Nederland bevindt zich ook een gigantische afvalberg. Een kunstafvalberg. Na de BKR, de WIK en vele andere subsidieregelingen bestaat er veel onverkocht, onvoltooid, mislukt, ongekend, miskend, afgewezen, ondergewaardeerd of anderszins gewogen of beoordeeld beeldend werk in ateliers, gebouwen, fabrieken, opslagruimtes, kelders, schuren en zolders. Voordat we onze cultuur weggooien en we de iets te gretige vuilverbranders in Nederland hiermee voeden dienen we eerst alle verloren ideeën, bijzondere concepten en uitzonderlijke werken veilig te stellen. Het is goud delven. Indachtig Latour.

Radio Maria

 http://www.radiomaria.nl/

 

675 AM.



Een aantal jaren geleden bouwde ik radio’s terug door zoveel mogelijk de industriële componenten te vervangen door organische materialen. Zij stemden verrassend af op mij onbekende, obscure zenders. Recent ontving ik in mijn atelier in Oosterbeek op een van mijn meer dan 50 jaar oude Constant 7 Transistor MW/LW Portable Radio’s de zender Radio Maria- AM 675. Even dacht ik iets obscuurs op het spoor te zijn. Ik stelde mij een moment voor dat de nonnetjes samen met de paters in het klooster dicht bij mijn atelier een ondergrondse religieuze zender begonnen waren. Om de klanken en gebeden zo intensief mogelijk tot mij te laten komen voor een ultieme ruimtelijke beleving stemde ik zes van mijn portable radio’s in mijn atelier af op deze zender. De tijd schrijdt echter voort en het inzicht komt later. De verrassing lijkt verdwenen. Wat mij ooit obscuur leek is dat helemaal niet meer. Radio Maria is een krachtige zender met een Webstream en alles erop en er aan, zelfs Worldwide. Luister naar: http://www.radiomaria.nl/ .

 

Kunst en Geld (2)

Lezing Anna Tilroe.

Geen cent te makken, maar wat is het een heerlijk onderwerp: "Kunst en Geld". Nieuwe economische machten, verzakelijking van de instituties binnen de kunstwereld; haast eindeloos zijn de actuele thema's waarover kunstenaars, wetenschappers, overheden en het geïnteresseerde publiek met elkaar in de clinch kunnen gaan. Helaas lukte het mij niet meer om een kaartje te krijgen voor de afscheidslezing op 15 november 2013 a.s. in Museum Het Valkhof Nijmegen van Anna Tilroe, bijzonder hoogleraar Kunst en Cultuur aan de Radboud Universiteit Nijmegen van september 2010 tot november 2013 in het kader van het Soeterbeeck Programma. De titel van haar lezing luidt: “Belangrijke kunst: wie bepaalt? Over de machtsverschuivingen in de kunstwereld”. Wellicht kan zij enig licht werpen op de verhitte discussies over kunst en geld die recent zijn ontstaan naar aanleiding van de tentoonstelling Grensverleggend in het Haags Gemeentemuseum met werken uit de collectie van de verzamelaar Bert Kreuk. Ik hoop dat de tekst van haar lezing niet voorbehouden blijft aan het geselecteerde , elitaire publiek en alsnog voor ons allen beschikbaar komt.

Kunst en Geld

Over de verzamelaar Bert Kreuk.

 

Zaal Grensverleggend HGM2013.

 

Schreef ik op 05 juli in mijn blog nog een wervend stuk naar aanleiding van mijn bezoek aan de tentoonstelling Grensverleggend met werken uit de collectie van de verzamelaar Bert Kreuk in het Haags Gemeentemuseum, lees ik op allerlei fora vernietigende kritieken over deze verzamelaar die het waagde om tegelijkertijd een tweetal werken van een kunstenaar die ook opgenomen is in de hierboven genoemde tentoonstelling bij veilinghuis Sotheby’s aan te bieden om daarmee, zo luidt de kritiek, de marktwaarde van deze kunstenaar op te schroeven. Op site http://trendbeheer.com/ , een internettijdschrift over kunst en beeldcultuur, kon ik  niet nalaten een reactie achter te laten waarbij ik de criticasters op hun beurt kritiseerde. Op de site van Frank Waaldijk las ik ook nog een forse kritiek: http://beeldenwereld.blogspot.nl/2013/02/kunst-is-een-speeltje-van-de-rijken.html. Ook al ben ik het met de inhoud van de artikelen totaal oneens, de beide sites die ik hier noem zijn fantastisch en kan ik iedereen aanraden die iets met kunst wil. Naar mijn mening zijn kunst en geld onlosmakelijk met elkaar verbonden en zijn vermogende verzamelaars een zegen voor de kunst. Dat is vloeken in de kerk. Leer mij ze kennen de subsidiekunstenaars, de moralisten, de estheten en de puristen.     





Shoppen

IKEA.

IKEA 0ktober 2013.

 

Een snelle rondgang door de decoratieafdeling van IKEA leert dat prijstechnisch gezien de lijsten behoorlijk concurrerend zijn. Naast deze lijsten verkoopt IKEA aan het grote publiek ook de meest afgezaagde, clichématige afbeeldingen. Dat is haar goed recht. Daarvoor heeft zij behoorlijk wat voorwerk moeten doen om de smaakprofielen van haar klanten te peilen en op grond daarvan een strenge selectie te maken in de door haar aangeboden sfeerbeelden waarbij zij ongelimiteerd put uit het rijke arsenaal aan stijlen en stromingen binnen de beeldende kunst door ongehinderd leentjebuur te spelen met de vormtaal van de beeldende kunst om daarmee haar eigen armoedige aanbod in te kleuren. Een heuse 3d-print van een rode bloem met een imitatie verfstreek reliëf is hiervoor exemplarisch. Het zou IKEA als wereldspeler sieren als zij naast haar huidige aanbod een databestand van authentieke beeldende werken van actuele beeldende kunstenaars zou samenstellen. Uit dit bestand kunnen deze unieke werken binnen het gekozen format van sfeerbeelden per locatie geselecteerd aan het kooppubliek aangeboden worden.

 

3D print.

 

 

 





Tableau vivant.

Busstation. 

 

Busstation Arnhem 2013.
 

In afwachting van het moment dat de miljoeneninvesteringen in het stedelijke gebied zichtbaar gaan worden biedt het busstation in Arnhem al vele jaren een desolate aanblik. Is dat erg? Ik zou zeggen, nee. Ondanks het grote ongemak tussen, onder en langs de bouwactiviteiten bereikt de reiziger al die jaren zonder klagen of protesten zijn of haar dagelijkse bestemming en lijkt gemotiveerd aan werk en studie te beginnen om aan het eind van de dag weer voldaan huiswaarts te keren. Dus waarom nog al die miljoenen investeren in een geavanceerd en gestroomlijnd gebouw. Bovendien, als je uit verveling opnamen maakt van dit deprimerende busstation tijdens het wachten op een reiziger die verlaat is en je kijkt die opnamen meermalen terug dan vallen je plotseling allerlei bijzonderheden op. Het station is een prachtig theater, een tableau vivant dat voortdurend van spelers verandert.