VM23 Arnhem

Alsof het er nooit is geweest.

Reinier de Huu bereidt een van zijn installaties in VM23 voor.   

In de voormalige AH- supermarkt op een plek tussen het Centrum en het Modekwartier aan de Ir JP van Muijlwijkstraat 23 in Arnhem waar Galerie & Tentoonstellingsruimte VM23 al bijna drie jaar lang het enorme creatieve kapitaal in de stad Arnhem en de verre regio zichtbaar maakt, vinden behalve prachtige tentoonstellingen van beeldende kunst, zie: www.vm23.nl , vele ontmoetingen plaats van de kunstenaars onderling en vooral ook van de kunstenaars met het publiek. Vaak komen voorbijgangers binnen voor een vraag, een praatje of zelfs een luisterend oor. Zoals vorige week de stadsreiniger die in zijn lunchpauze even uit zijn elektrische karretje stapte en tijdens de Wintersalon in VM23 een persoonlijke rondleiding langs alle tentoongestelde werken kreeg van Jeroen Huisman, niet te beroerd om zijn experimentele werk in de catacomben van VM23 daarvoor te onderbreken. De gepensioneerde vrachtwagenchauffeur uit Syrië die spontaan binnenkwam en ons zijn persoonlijke verhaal vertelde. Over dat hij tientallen jaren geleden een Nederlandse vrouw trouwde, in Arnhem kwam wonen en na haar overlijden een aantal jaren geleden nog iedere dag om haar treurt. Over zijn geboortestad waar zijn familie nu nog woont en dat gelegen is tussen de twee gescheiden gebieden die nu door de Koerden worden beheerst, een stad met vele kunsthistorische schatten die beschouwd worden als het begin van onze westerse beschaving en die onherroepelijk verwoest zullen gaan worden bij verdere oorlogshandelingen. Met een aantal daklozen uit de nachtopvang die wij goed kennen en respecteren gaan we bij gelegenheid langs de werken. De voorbeelden zijn legio.

VM23 is mede door de vele spontane ontmoetingen een laagdrempelige en toegankelijke plek die in haar programmering direct aansluit bij de vraag vanuit de creatieve wereld waaruit iedere nieuwe tentoonstelling en activiteit, haast vanzelfsprekend, op een organische wijze ontstaat. Nog twee fantastische tentoonstellingen in maart en april te gaan. Als het pand verkocht gaat worden is het na april 2017 einde verhaal voor VM23, alsof het er nooit is geweest.

Wat zijn jouw kunstfavorieten?

Subjectieve Ranglijstjes.

VeryUglyVeryLovelyGoogleImage

Er wringt iets. Is het de tijdgeest? De laatste jaren kom ik nog maar zelden in het Stedelijk Museum in Amsterdam terwijl ik er ooit zowat iedere in mijn beleving “grensverleggende” tentoonstelling bezocht. De sluiting wegens de verbouwing is daar vast mede debet aan geweest. De grote internationale tentoonstellingen en beurzen in Europa en de musea en galeries in Duitsland ben ik altijd blijven bezoeken evenals tot voor kort ook Het Kröller- Müller Museum in Otterlo totdat de risicoloze tentoonstellingen mij daar gingen vervelen. Ik ga eerder naar de Kunsthal dan het Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam. Het van Abbemuseum in Eindhoven meed ik als de pest toen ze volop op de conceptuele toer ging. Liever reisde ik af naar Spanbroek om het Scheringa Museum in de vm. huishoudschool te bezoeken en er onder andere een mooie tentoonstelling met het werk van Alex Katz zag en ga ik tegenwoordig regelmatig naar Museum MORE in Gorssel, Het Singer Museum in Laren, Museum de Fundatie in Zwolle, het Museum Kurhaus in Kleve en zelfs Het Fries Museum in Leeuwarden en het Drents Museum in Assen. Op slechts de vingers van een hand tel ik mijn bezoeken aan het oninteressante Museum Arnhem, de stad waar ik woon. Slechts eenmaal bezocht ik de Beeldengalerij het Depot in Wageningen maar als het kunstbeleid er aangepast gaat worden sta ik ook daar vooraan in de rij. Ik weet, het is allemaal subjectief, maar de tweede categorie van kunstinstellingen hebben duidelijk mijn voorkeur gekregen. Hoe heeft het toch zover kunnen komen?

Om mij tot Nederland te beperken, de truttige stikwerkjes van Berend Strik, de spuuglelijke bouwsels van Joep van Lieshout, de zwartgallige keramiek van Anne Wenzel, de flauwe stileringen van Henk Visch, de waterige fotobewerkingen van Marlene Dumas, de obligate symboliek van Armando zijn in vele opzichten “top of the bill” en behoren volgens de kenners en verzamelaars tot de eerste categorie, maar staan niet op mijn persoonlijke favorietenlijstje. Wel staan er kunstenaars op zoals de charlatan Anton Heyboer, de hyperrealist zonder inhoud Tjalf Sparnaay, de epigoon van Koons in het kwadraat Joseph Klibanski, de overschatte rommelaar David Bade, de zelfingenomen Jan Cremer, de manipulator Rob Scholte die gewoon de hele boel in de zeik neemt en nog veel meer kunstenaars, verguisd om hun effectbejag, traditiegetrouwheid of andere ziekten.

Wat de kunstbeurzen en de kunstmanifestaties betreft: Amsterdam of Rotterdam? Toch misschien Den Haag, Maastricht, wie weet ooit wel een fantastisch Sonsbeek'20 in Arnhem? Nadat Wim Beeren in Arnhem een grandioze Sonsbeek'71 Buiten de Perken organiseerde volgden er met wisselend succes meerdere Sonsbeek kunstmanifestaties tot in 2016 het absolute dieptepunt bereikt werd met Sonsbeek'16 TransACTION waarbij met Nederlands belastinggeld het Westerse, autonome kunstbegrip door een curatorenteam uit Indonesië radicaal om zeep werd geholpen door te verklaren dat een kunstwerk niet meer was dan een ontmoetingsplek om broodjes te bakken, spelletjes te spelen of in een tent op hele rare stoeltjes te zitten die gemaakt waren uit reddingsvesten waarbij het schaarse publiek geacht werd betrokkenheid te veinzen door over de vluchtelingenproblematiek te discussiëren.

Laten we vooral positief blijven. Welke kunstenaars, kunstinstellingen, kunstbeurzen en kunstmanifestaties staan er op jouw favoriete lijstje? Deel ze!