vrijdag 29 november 2019

Cultuurgelden



Een tekst van Luc Tuymans in het Belgische kunstmagazine Hart nr. 197 sprak mij bijzonder aan omdat ook in Nederland dezelfde ontwikkelingen te zien zijn. Hieruit een citaat:

“Hoe kan je cultuur bedrijven wanneer je de basis ervan in de kiem smoort? Het erfgoed van morgen wordt zo een lege doos. Op lange termijn betekent dit ook de dood van de musea. Kunstenaars wordt vandaag de kans ontzegd om onderzoek te voeren, om iets langzaam uit te bouwen. Voor de jongere generatie is dit dramatisch. De ontwikkeling wordt zo een halt toegeroepen. De vraag is hoe de (grote) instellingen versterkt kunnen worden door een groeistop in te voeren op het niveau van kunstenaars, werkplaatsen, ontwikkelingsgerichte initiatieven? Het enige wat dit kan opleveren is vervreemding van wat er werkelijk speelt in de samenleving. De wisselwerking tussen bovenbouw en grassroots is essentieel, de eerste wordt geïnformeerd door de tweede, niet omgekeerd. Wanneer er, zoals nu dreigt te gebeuren, een loskoppeling komt van beide niveaus, ontstaat er een discrepantie tussen wat als representatief gepresenteerd wordt en wat er werkelijk leeft. Wanneer we daarbovenop nog een canon gaan poneren is het hek helemaal van de dam. Cultuur wordt zo omgevormd van iets dynamisch naar iets dat vast staat. En wat houdt die canon nu eigenlijk in? Het wordt tijd dat de overheid kleur bekent”


De gelden voor Cultuur staan zowel in België als in Nederland onder druk, zowel absoluut als de wijze waarop de gelden binnen deze sector nog meer dan voorheen verdeeld gaan worden ten faveure van de grote instellingen die onherroepelijk ten koste gaan van de basis. Dit is een slechte ontwikkeling. Als een particulier en ongesubsidieerd initiatief in Arnhem Nederland (www.b53.nl) maken we de laatste 5 jaar tentoonstellingen van beeldende kunst in combinatie met het beheer van leegstand. Wij bieden daarmee een podium voor vele kunstenaars. Nu we even geen eigen ruimte hebben zijn we gaan reizen en maken tentoonstellingen elders, recent in Nijmegen en Oosterbeek. Niets is echter gratis. Met het aanvragen van een overheidssubsidie zouden wij geen enkele moeite hebben, maar het  toeschrijven naar politiek wenselijke doelen gaat ons een stap te ver. Omdat de autonomie in de kunst en in ons handelen belangrijk is, zouden wij een structurele bijdrage van de overheid voor louter de lasten (huur, energie, etc.) van een ruimte verwelkomen zonder verdere inhoudelijke bemoeienis. Rekenschap van onze activiteiten geven we immers dagelijks in de praktijk en deze kunnen op ieder moment door onze politieke vertegenwoordigers worden bekritiseerd en stopgezet. De verhoudingen lijken verstoord. In dit verband is het interessant om eens te onderzoeken hoe de overheidsgelden voor cultuur binnen de regio Arnhem worden besteed.   

  

maandag 4 november 2019

Beeldillusies

Illusies

Verfstroken

Als je weer eens een keer in je opgeslagen beeldbestanden op je pc kijkt, komen (vergeten) beelden weer even tot leven. In onze wereld waarin wij niet direct met elkaar, maar grotendeels met beelden met elkaar communiceren is het interessant om te bedenken dat beelden (afbeeldingen) geen absolute waarheden zijn. Ze zijn altijd gemanipuleerd, poly- interpretabel en zo meer, werd mij opnieuw duidelijk. Het beeld getiteld “ verfstroken” laat haast abstracte, nietszeggende grijsbeelden zien. Mijn nieuwste kunstproject is gebaseerd op het inkaderen van deze stroken waardoor plotseling “echte” landschapsbeelden ontstaan. Zelfs onze huidige technologie is gebaseerd op halve waarheden of zelfs onwaarheden. Varkens of eendjes die als blaadjes aan takken groeien vinden we nu absurd, maar met al het gefantaseer in vroegere tijden over de wereld en de kosmos, zijn we toch een eind gekomen (natuurlijk nog wel even de rommel opruimen!).