Kunstgelden1

Houd de dief!

Koe.

Een organisatieadviseur die veel klust binnen de publieke sector, lees de overheid, vertelde mij dat de beeldende kunst niet veel meer voorstelt dan "een paar blikken opentrekken en daarbij een goed verhaal vertellen". Ik vond dat wel geinig. Enige kennis van of gevoel bij beeldende kunst kon ik verder niet bij deze persoon vaststellen of het moest de koeienkop zijn die sinds jaar en dag zijn woonhuis siert. Ik neem hem dat persoonlijk helemaal niet kwalijk totdat ik merkte dat het adviesbureau waaraan hij verbonden is ook adviezen geeft op het terrein van de kunst en de cultuur onder meer over de transitie van een hier niet met name te noemen kunstinstelling ter plaatse die op zichzelf al een miljoenen verspillende constructie is. Het leert mij dat wanneer er geld te verdienen is het ontbreken van enige compassie met de kunsten geen enkel beletsel vormt om de klus aan te nemen. Deze dubbelhartige houding kan alleen maar leiden tot hele dure en slechte adviezen.

Het einde van de beeldende kunst 2

Brillo.

3 x 24 Brillo.

Mijn vriend mailde mij dat hij de VHS-tape met de VPRO-uitzending, getiteld Het einde van de (beeldende) kunst na een opruimactie niet meer terug kon vinden. Geen enkele nood, zo liet hij mij weten:

Google-en op Het einde van de kunst levert aardig wat resultaten op. Een greep:

http://www.filosofie.nl/nl/nieuws/21298/volgens-arthur-danto-was-de-kunst-ten-einde-gekomen.html

http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/article/detail/1756158/2004/06/12/Het-einde-van-de-kunst.dhtml 

http://www.maartendoorman.nl/index.php?id=904&pid=30

Inspiratie

IJsland.

Een foto uit het fotoboek "ijsland puur" van Theo Bosboom.  

Vandaag heb ik een werkelijk prachtig fotoboek ingekeken dat ik te leen had gekregen van de fotograaf zelf. Het fotoboek met de titel "ijsland puur" is gemaakt door Theo Bosboom. In treffende, zeer gedetailleerde beelden legt hij op een zowel grafische als stilistische wijze de grote diversiteit aan landschappen en natuurverschijnselen in IJsland vast. Met name troffen mij zijn meest abstracte grafische beelden, zozeer zelfs dat zij voor mij een inspiratiebron vormen voor een nieuwe serie schilderijen:

Uit: "ijsland puur" van Theo Bosboom. ISBN 9789081947305.

    

Het einde van de beeldende kunst

Troost.

Grottekening.

Sommigen zien de muziek, anderen weer de film, de dans, de literatuur, het toneel, de productie van allerlei content voor internet- en televisie, ja zelfs de musical als de hoogste kunstvorm. De beeldende kunst heeft in al dit geweld inmiddels afgehaakt. In de afgelopen jaren zijn er talloze artikelen in de media verschenen die het einde aankondigden van de kunst, lees: de beeldende kunst. In dit tijdperk van voortdurende, overspannen visuele prikkels op het terrein van design, marketing, gamen, etc. lijkt de autonome beeldende kunst er niet meer toe te doen en niet meer, zoals voorheen, onderscheidend, provocerend of richtinggevend te zijn en daarmee deel uit te maken van ons cultureel erfgoed. Dank zij, of eerder ondanks, een enorm marketingpotentieel waarbij de financiële en institutionele belangen in de beeldende kunsten het voortouw nemen, trekken anno 2015 de dode kunstenaars Rembrandt en van Gogh en een klein aantal 70+ kunstenaars zoals Herman de Vries, Armando en Jan Cremer, die ik allen overigens zeer waardeer, de kar. Dit kan toch niet waar zijn. Gekker moet het niet worden! Persoonlijk zie ik de autonome beeldende kunst als de hoogste kunstvorm. In de oude grottekeningen vind ik iedere keer opnieuw troost. Zij geven ons een reflectie op ons leven en staan daarmee aan het begin van wat nu de beeldende kunst is. Waar zijn de kunstenaars van nu?

Kunst in Arnhem

De potentie van autonome beeldende kunst.

50 Machinetekeningen Nico Schulte/Installatie Willeke van Ravenhorst. Pop-up Galerie Joop Nuyens. 2015.

Het is dit voorjaar spitsuur in Arnhem wat betreft de vele culturele activiteiten met name van de projecten, tentoonstellingen en presentaties van autonome beeldende kunstenaars. Dat is hoopvol. Het enorme creatieve kapitaal van de stad Arnhem wordt mede door en dankzij de grote leegstand van gebouwen eindelijk ook voor het grote publiek zichtbaar. Het tekent de energie van de autonome beeldende kunstenaars dat zij, grotendeels volledig ongesubsidieerd, de lege plekken in de stad niet alleen vullen met inhoudelijke, betekenisvolle werken maar ook met interessante randprogramma’s. Hoe doen zij dat toch, die autonome kunstenaars, terwijl de stad Arnhem waar zij aan ArtEZ studeerden en ook vaak nog wonen, haar prioriteiten, lees miljoenen aan subsidies, bij de z.g. creatieve industrie legt, dat zijn de “ondernemers” in de mode en het design. Hoezo moeten we hen ondersteunen, dat doen we bij een pizzabakker toch ook niet?

Dit overheidsbeleid heeft, bewezen, tot op vandaag enkel grote verliezen opgeleverd. Dan heb ik het over de grote verliezen op de al die weinig spraakmakende tentoonstellingen en manifestaties van de laatste jaren zoals de Sonsbeek Tentoonstellingen en de Arnhemse Mode Biënnales. Dan heb ik het over al die miljoenen die in nieuwe gebouwen voor de kunstbeoefening zoals Rozet en Kunstbedrijf worden geïnvesteerd, terwijl het aanbod wordt verkleind en het personeel wordt ontslagen. Dan heb ik het ook over failliete kunststichtingen, waar het “overhead” personeel tot op heden procedeert over haar wachtgelden. Dan heb ik het over het Gemeentemuseum Arnhem dat opnieuw met gemeenschapsgeld voor miljoenen wil uitbreiden maar bij herhaling weigert om vanuit haar zelf gebouwde toren “af te dalen” naar de kunstenaars in de ateliers in de regio.

Met al die verkwanselde kunstgelden hadden autonome beeldende kunstenaars in de regio nog veel meer prachtige ideeën, concepten en plannen kunnen uitvoeren en had Arnhem zich als een unieke stad voor de experimentele en innovatieve beeldende kunsten kunnen profileren. Waarom hopeloos concurreren? Eindhoven is de design stad en Amsterdam is de mode stad.          

Kunst en Politiek 1

Halbe.

Binnen de "linkse" wereld van de kunsten heerst tot op vandaag een groot ongenoegen over de bezuinigingen in de kunsten door de overheid. De kwade genius is Halbe Zijlstra. Dat is onterecht. Zijn beleid als staatssecretaris heeft de kunstenwereld behoorlijk opgeschud door haar navelstreng door te knippen met een haast vanzelfsprekende, subsidiërende overheid die jarenlang een verstarde, verkokerde, marktverstorende en afhankelijke situatie in stand hield. Het is hoopvol dat als gevolg van dit beleid op vele plekken nieuwe veelbelovende initiatieven ontstaan vanuit de kunstenwereld zelf. Het werk is echter nog niet gedaan zolang het merendeel van de huidige kunstgelden van de diverse overheden toestromen naar allerlei geïnstitutionaliseerde belanghebbenden, maar niet of nauwelijks naar de werkelijke producenten van al die mooie kunsten. Dat zijn immers de kunstenaars! Zij leveren tot op heden hun ziel en zaligheid op de diverse podia voor een schamele fooi.