Het ware leven

Ik herinner mij nog de tijd in de vorige eeuw dat we in het ouderlijke huis, waarin ik opgroeide, behalve een enkele kolenkachel ook een simpele distributieradio hadden, bestaande uit een aan de muur bevestigde draaibare knop met slechts 4 standen en daarnaast een los staand luidsprekerkastje. Behalve een klassieke muziekzender, die toen niet mijn voorkeur had, kon ik slechts op een enkele zender afstemmen die de populaire muziek van die tijd liet horen. Ja, de belangrijkste vocalisten en bands van de 60-er jaren kwamen allemaal voorbij. Als ik in het weekend uitging, zoals naar de Eurobeurs in Apeldoorn, waar je de hele avond kon dansen op livemuziek van zovele Nederlandse bands, hoorde ik zowat alle covers van nummers, die ik eerder op de radio hoorde, weer voorbijkomen. Het was een feest van herkenning, naast het plezier van het dansen met leuke meisjes en de vele ontmoetingen daarna. Dat mijn kennis van het mondiale muziekgebeuren toen zeer beperkt was deed er helemaal niet toe. Nu, 50 jaar later, staat mij via de diverse media een overweldigend aanbod van de meest prachtige muziek ter beschikking waaruit ik mijn persoonlijke keuzes maak die ik in speellijsten kan vastleggen en die ik iedere keer opnieuw naar behoefte kan oproepen en afspelen in de beslotenheid van mijn werk- en studiekamer. Zo zie je maar, zowel in de beperking als in de overvloed schuilt het ware leven.           

 Nederland, september 2022.

Het is crisistijd. Meerdere bereiken binnen het maatschappelijke domein zoals het wonen, de energie, de zorg, het klimaat en de waarde van de Euro staan sterk onder druk. Er zijn hiervoor, behalve de recente oorlog tussen Rusland en Oekraïne, meerdere oorzaken aan te wijzen. Een daarvan is het neoliberale beleid onder onze langstzittende premier in Nederland waarbij het streven naar een kleinere overheid prioriteit nummer 1 was. De markt zou het allemaal wel oplossen. We zien nu de schaduwzijden van deze politiek. Om maar een enkel voorbeeld te noemen, terwijl voor de gebruikers de prijzen voor energie, zoals gas, stroom en benzine, in recordtempo stijgen, maken de producerende en leverende bedrijven recordwinsten waarmee zij hun beleggers plezieren. Een ander, niet onbelangrijk aspect is dat de Nederlandse overheid zichzelf daarbij ook als een ware ondernemer heeft opgesteld door 17.5 miljard van haar 20 miljard kuub gas opbrengst via (geheime) langlopende contracten te verkopen aan deze en gene. Zij is daarmee medeverantwoordelijk voor de exorbitante stijging van de gasprijs. Het zijn immers de simpele wetten van de markt. Als de vraag hoog is en het aanbod klein dan stijgt de prijs. Dan heb ik het nog niet eens over het forse belastingdeel binnen de huidige gasprijs die door onze overheid in rekening wordt gebracht aan iedere afnemer en waarover ik haar nog niet heb gehoord om dit bedrag voor iedere consument sterk te verlagen.

Het hierboven staande raakt direct aan onze fundamentele waarden en behoeften. Wie had het ooit voor mogelijk gehouden dat er in onze huidige tijd, met zoveel geavanceerde technologie in onze vrije westerse wereld, discussies zouden ontstaan over armoede, kilte en soberheid? Gaan we niet meer voorwaarts? Het is haast ondenkbaar om dat te beseffen. Op het moment dat ik dit artikel schrijf zie ik op mijn televisie de uitvaart van de Engelse koningin voorbijkomen. Door voorgangers van de anglicaanse kerk worden hoogdravende teksten uitgesproken die haar tot een heilige maken die Engeland en het Gemenebest ten volle heeft gediend. Zoals het Geloof uitzicht biedt op hoop, verlossing, troost en zelfs het eeuwige leven is er ook nog de Kunst die zelfs in barre tijden een vrij speelveld biedt voor onze gedachten en gevoelens om er een vorm aan te geven.

Laten we de kunst vooral levend houden.  

 Museum Arnhem.

Na twee eerdere pogingen is het mij gelukt om een bezoek aan het Museum Arnhem te brengen. Op zondag 4 september 2022 mocht ik samen met mijn partner eindelijk genieten van het verbouwde museumpand. Via de entree kwam ik direct in het museumcafé terecht. Ik trof het zeer op deze dag, want via de openstaande deuren kon ik meteen weer door naar buiten lopen waar het gezelligheid troef was met een muzikaal optreden, met ligkussentjes, leuke zitjes en met vele stalletjes met drankjes, ijsjes en exotische hapjes. Je kon er zelfs ook bakjes met frieten laten aanrukken. Een minpuntje was echter de biologische/organische witte wijn die ik om reden van haar straffe karakter met moeite naar binnen kon werken. Na een uurtje gezelligheid werd het toch eens tijd om de tentoonstelling binnen te gaan bezoeken. Aan de twee zijden van het centraal liggende museumcafé zijn via poortjes beide tentoonstellingsruimten te bezoeken. Met onze Vriendenloterij VIP- kaart ging het scannen van ons toegangsbewijs geheel naadloos. Na eerst een doodlopende ruimte doorlopen te hebben heb ik ook de tweede ruimte bezocht. Ik dacht in mijn onschuld, in een Museum voor Beeldende kunst ook beeldende werken te gaan zien en er vervolgens ook mijn eigen gedachten over te hebben. Maar dat bleek toch een vergissing te zijn. Ik werd geconfronteerd met een bombardement aan teksten om de tentoongestelde werken op een juiste manier te duiden. Het thema van de tentoonstelling betrof meerdere maatschappelijke onderwerpen waaronder de klimaatcrisis, het slavernijverleden enzovoort. Dat Museum Arnhem de wereld gaat redden, wie gelooft dat nu. Laat de kunst toch weer vrij en onafhankelijk zijn.