donderdag 24 maart 2016

Leermoment

Chemisch Afval.


Niets,

Geen Aceton, Thinner, Sticker Verwijderaar, Terpentine, Alcohol, Spiritus, Wasbenzine, Riool Ontstopper of Afbijtmiddel, etc., niets leek de kleefkracht van Nichiban Tape, gekocht bij Radio Piet in Arnhem, te kunnen overtreffen om het plakband van de ruiten in VM23 te verwijderen.
VM23 is een ruimte voor de beeldende kunst aan de JP van Muilwijkstraat 23 in Arnhem en houdt niet van chemisch afval maar wel van hele frisse ruiten zodat je de tentoongestelde werken in het voorbijgaan goed kunt zien. Zonder ook maar enig oplosmiddel te gebruiken verwijderde de CE Glaskrabber 40 mm Metaal, voor 2 euro 54 gekocht bij NAMA Verf Glas Behang in Arnhem, met gemak ieder spoor.

Wat leren we hiervan?

Koop bij de vakhandel voor een goed en goedkoop advies.

vrijdag 18 maart 2016

Iedereen is een kunstenaar en alles is kunst

Kunstinflatie.

Terwijl de overheden de presentatieplekken voor professionele beeldende kunstenaars niet meer faciliteren en ook de opdrachten aan beeldende kunstenaars grotendeels bevriezen, blijven de gemeenten en de provincies de amateuristische kunstbeoefening, de kunsteducatie en de kunstparticipatie nog volop subsidiëren. Niet alleen verstoren zij daarmee een gezonde "markt" voor beeldende kunstenaars om zelfstandig deze activiteiten te ondernemen en daaruit een inkomen te genereren, zij perverteren - ook meer inhoudelijk gezien - de autonome beeldende kunst zelf door enkel en eenzijdig die vormen van beeldende kunst te bevoordelen waarbij het publiek zoals de burger, de inwoner of de bezoeker nadrukkelijk participeert, zowel vooraf tijdens de totstandkoming als achteraf na plaatsing van het kunstwerk. Indachtig het waanidee dat iedereen een kunstenaar is en alles kunst is, worden binnenkort in Arnhem een tweetal absurde, doch uiterst kostbare tentoonstellingsconcepten werkelijkheid zoals die van de Biënnale Gelderland 2016 en Sonsbeek 2016. De kunst als een nuttige ? bemiddelaar en verbinder. Dit terwijl wij ooit hadden afgesproken dat de overheid zich nimmer met de inhoud van de kunst zou bemoeien.   

woensdag 16 maart 2016

Het einde van de beschaving

Komt het nog wel goed met de Kunst?


Terwijl zowat de halve wereld in brand staat grossieren diverse kunstinstellingen in flauwiteiten en kinderachtigheden. Was het niet Halbe Zijlstra, die door jan en alleman verantwoordelijk werd gesteld voor het einde van de beschaving? Blijkt het toch de Kunst zelf te zijn:  

  • Delen die hap, spelletjesmiddag, neem je Super Mario mee, warme thee, creatief met kerstballen, wijn en filterkoffie (oeh la la), plantjesavond, een website maken met soep is supertof! eet je spinazie?, heb je spierballen?, volg een participatietraject met zalmrolletjes en tropische bonbons,......................................................

Bovenstaande lijst met onzin is ontleend aan een klein aantal gepubliceerde activiteiten in het kader van gesubsidieerde cultuurprojecten in Gelderland. Deze lijst is eindeloos aan te vullen.

vrijdag 4 maart 2016

Machteloos?

Kunst en Politiek

Tegen alle kunstvrienden in Nederland zou ik willen zeggen dat wij ons in de politieke discussies binnen de diverse media vooral niet uiteen moeten laten spelen door Jesse Klaver, de aller humaanste in ons land. Hij wil nu zelfs vluchtelingen uit Libanon en Jordanië ongelimiteerd toegang verlenen tot Nederland. Nog liever zou hij iedereen willen verwelkomen in ons kleine landje Nederland die de ellende van armoede en oorlog ontvluchten vanuit zelfs West-China en Zuid-Afrika. Waar liggen de grenzen voor Jesse eigenlijk? Jesse Klaver doet mij denken een onnozele die door een paar boeven is wijsgemaakt dat hij zijn oogziekte zou kunnen genezen met urine. Op weg naar huis wordt de arme man blind en kan hij zijn beeldschone vriendin die hem vergezelt niet meer beschermen. De boeven hoeven alleen nog maar te wachten op een strategische plek om de vrouw te overweldigen en te verkrachten. De hierboven genoemde scene komt uit een Nederlandse film waarvan ik de titel niet voor niets vergeten ben omdat het een soort trauma voor mij was. Wetende dat ik als kijker meer weet dan het personage in de film en de vrouw onherroepelijk op haar onheil afgaat (indachtig de stijlfiguur suspense van Hitchkock) wilde ik als filmkijker onmiddellijk in de film springen om het verhaal een andere wending te geven. Het is echter de pure machteloosheid die mij tijdens deze film parten speelde. Diezelfde machteloosheid ervaar ik opnieuw bij de politici die wij hebben gekozen, een regering hebben gevormd en bij voortduring blunderen. Alleen is het deze keer geen spannende film om haast pijnloos in alle comfort te genieten van een of ander drama, maar de werkelijkheid zelf, met diepe wanhoop, pijn en ontreddering.