Op de kaart staan.
sporen in vm. kraakpand AH.
Wat “op de kaart staan” is, leerde ons de Arnhemse hoerenbaas Rudy Kousbroek toen hij onlangs in een van de plaatselijke media er opnieuw voor pleitte om (een deel van) de hoerenbuurt in het Spijkerkwartier in Arnhem her in te richten, "goed werk" te doen als weldoener, de meisjes te beschermen en ook nog eens netjes de verschuldigde belastingen te betalen om daarmee Arnhem weer als vanouds op de eerste plaats te zetten van plekken die tot in de verste uithoeken van de wereld, tot diep in Mongolië, een grote bekendheid genieten.
Na de tien miljoen voor een Girostart (wie herinnert zich dat eigenlijk nog?) heeft het provinciestadje Arnhem zich samen met de provincie Gelderland voor een slordige twee en een half miljoen, en
waarschijnlijk voor nog heel veel meer, wederom op de kaart willen zetten met een nieuwe uitgave
van de Sonsbeek tentoonstellingen en daarvoor de curatorengroep ruangrupa uit
Indonesië uitgenodigd. De curatoren hebben er geen gras over laten groeien door
allereerst in diverse publicaties het westerse kunstbegrip voor dood te
verklaren en vervolgens een beeldententoonstelling zonder beelden te organiseren, getiteld
Sonsbeek16 Transaction, waarbij de kunstenaars als welzijnswerkers en wereldverbeteraars worden ingezet en de kunstwerken niet meer dan
een soort bouwsels zijn die louter als ontmoetingsplekken dienen voor feestvierders, kauwgomplakkers, pingpongers en broodbakkers.
Arnhem staat nu voor altijd op de kaart als de historische plek waar de autonome beeldende kunst definitief ten grave is gedragen.
