zaterdag 24 december 2022

Deventer.

Ik was onlangs voor een moment in Diepenveen om afscheid te nemen van een familielid die na een ernstige ziekte was overleden. "Zijn tijd" was gekomen tot verdriet van al zijn geliefden. Daarna hadden we met de familie en de andere genodigden een uiterst genoeglijk samenzijn in een restaurant in de binnenstad van Deventer. Ik maakte het al zovele keren mee, het samenkomen met de kennissen, vrienden en familieleden van de overledene is ook een viering van het leven. Ja, het leven gaat gewoon door in het volle besef dat ook wijzelf sterfelijk zijn en de dood altijd te vroeg komt. 

Ondertussen gaat het leven ook gewoon door in Deventer, stad aan de IJssel. Ik heb er ooit vele jaren gewerkt. Het heeft een prachtige binnenstad. Er staan echter vele panden leeg, zoals mij bleek bij mijn recente bezoek. Een (tijdelijke) hoogwaardige invulling is hier geboden om de beleving van de binnenstad op peil te houden. Kunst is het leven zelf. De beeldende kunst dichter bij het publiek brengen is hier het motto. Met een z.g. pop-up galerie kunnen de beste werken van (lokale) beeldende kunstenaars aan het (winkelende) publiek met regelmaat getoond worden.               

zondag 18 december 2022

Over herkenning, herinnering en fantasie.

 


4 ("vergeten") portretten.  

Wanneer je in je eigen opslag beeldende werken terugvindt die je ooit maakte, is het soms lastig sommige van deze werken nog volledig te begrijpen. Zo vond ik een aantal werken terug, onder meer tekeningen, schilderingen en (bewerkte) prints die vrouwelijke personen voorstelden. Het zijn nu mysterieuze portretten voor mij geworden, waarvan ik niet meer de aanleiding kan terugvinden en zo kan ontdekken waarom ik deze portretten ooit maakte. Temeer doordat zij ver afstaan van de beeldtaal die ik in mijn overige werken o.a. de experimentele beeldende installaties hanteerde. Uitgezonderd, een enkel portret van een wenende Maria die ik ooit maakte. Zij belichaamde een van mijn experimentele installaties, in dit geval de organische radio’s, die bij verrassing de mij toen onbekende zender Radio Maria ontvingen. Misschien moet je ook niet alles willen begrijpen, lijkt de boodschap te zijn. Als ik nu opnieuw naar deze portretten kijk hecht ik mij aan hun aanwezigheid zonder hen echt te kennen. Ik fantaseer hen daarom iedere keer weer opnieuw.