Over herkenning, herinnering en fantasie.
4 ("vergeten") portretten.
Wanneer je in je eigen opslag beeldende werken terugvindt die
je ooit maakte, is het soms lastig sommige van deze werken nog volledig te
begrijpen. Zo vond ik een aantal werken terug, onder meer tekeningen,
schilderingen en (bewerkte) prints die vrouwelijke
personen voorstelden. Het zijn nu mysterieuze portretten voor mij geworden, waarvan ik niet
meer de aanleiding kan terugvinden en zo kan ontdekken waarom ik deze portretten
ooit maakte. Temeer doordat zij ver afstaan van de beeldtaal die ik in mijn overige
werken o.a. de experimentele beeldende installaties hanteerde. Uitgezonderd, een enkel portret van een wenende Maria die ik ooit maakte. Zij
belichaamde een van mijn experimentele installaties, in dit geval de organische radio’s, die bij verrassing de mij toen
onbekende zender Radio Maria ontvingen. Misschien moet je ook niet alles willen
begrijpen, lijkt de boodschap te zijn. Als ik nu opnieuw naar deze portretten kijk
hecht ik mij aan hun aanwezigheid zonder hen echt te kennen. Ik fantaseer hen daarom
iedere keer weer opnieuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten