Media 1

Markt.

Marktkraam in Apeldoorn 29-09-2014.

De media maken ons voortdurend bewust van alle ellende in de wereld en schromen niet deze ellende zoveel mogelijk uit te vergroten. Dat is immers hun corebusiness. Deze morgen was ik op een markt in Apeldoorn. In een kraam met kleding voor moslimvrouwen - hoe vredig en tolerant kan het toch zijn in Nederland - maakte ik de hier bovenstaande foto. Daar is een reden voor. De associatie van deze volstrekt onschuldige presentatie van hoofddoekjes met de recente onthoofdingen zoals de media mij toonden noopten mij deze foto te maken. Het toont hoezeer ik beïnvloed ben door diezelfde media. Liever herinner ik mij al die prachtige mensen, van welke achtergrond dan ook, in mijn eigen lespraktijk.

Overheid en Kunst 5

Hoe wrang kan het zijn.

In Arnhem zijn recent in deze tijden van crisis twee nieuwe kostbare gebouwen gebouwd die faciliteiten moeten bieden voor de amateuristische kunstbeoefening. Zij staan voor een groot deel leeg. Er worden grote verliezen geleden, het cursusaanbod wordt afgebouwd en er worden werknemers ontslagen. Alsof het allemaal niets kost zijn er interim managers aangesteld die voor heel veel geld trachten te redden dat niet te redden is. Behoudens het ook in Arnhem toegenomen inzicht dat een gemeente binnen het kunstzinnige bereik slechts dient te faciliteren en beslist geen vaste banen meer moet aanbieden die de markt voor initiatiefrijke kunstenaars in hoge mate verstoren, kan niet ontkend worden dat de gemeente Arnhem vele miljoenen heeft verkwanseld aan de bouwmaffia in plaats van deze gelden direct te investeren in haar eigen creatieve kapitaal dat bestaat uit aan vele (jonge) kunstenaars in de stad. Wellicht kent ze haar eigen kapitaal niet. Liever laat ze opnieuw het gemeentemuseum voor vele miljoenen verbouwen om er de treurige werkjes van Jan Mankes te tonen.

In Oosterbeek dat deel uitmaakt van Renkum, een buurgemeente van Arnhem, heeft de gemeente het voornemen om een voormalige school af te breken waarin een twintigtal beeldende kunstenaars volledig ongesubsidieerd een atelier huren om er te werken, cursussen te geven, tentoon te stellen, open dagen te organiseren en met vele andere originele activiteiten invulling te geven aan het kunstbeleid in deze gemeente. Het was al een teken aan de wand dat de Gemeente Renkum de openingen van de tentoonstellingen van beeldende kunst in de galerij nabij de raadszaal in haar gemeentehuis in Oosterbeek niet meer van paar blokjes kaas en een paar glazen wijn wilde voorzien en het liefst de genodigden voor 17.00 uur de deur uit wilde hebben omdat het overuurtje voor de bode een veel te grote post op de begroting cultuur zou betekenen. Hoe kleinzielig kan het zijn. Zonder een enkele aankondiging en zonder dat de kunstenaars een alternatief is geboden lazen deze kunstenaars in de krant dat de gemeente het gebouw af wil breken om plaats te maken voor een paar villa’s. Met een dergelijk gemeentebestuur is het niet verwonderlijk dat er over enige jaren een Museum Veluwezoom voor vele miljoenen gerealiseerd gaat worden om permanent de uiterst schamele collectie van tweederangs werken van de Oosterbeekse School te tonen.

In Rotterdam blijven de meest prachtige gebouwen aan de horizon verschijnen. Het zijn werkelijk prachtige beelden. Zij belichamen de hoop, de toekomst, de innovatie, de openheid, de vrijheid en nog meer van die prachtige dingen. Het zijn slechts beelden. De gebouwen geven slechts onderdak aan de oude bedrijven die al langer in de stad aanwezig waren en bieden daarmee geen enkele garantie dat het nieuwe intellectuele en creatieve kapitaal na het afstuderen in de stad blijft en er een praktijk of een onderneming start.

Overheid en Kunst 4

Zonder geld geen kunst.

 

Ik hoorde Thé Lau het vorige week nog zeggen op de radio. Ik geef toe, dat ik voortdurend tegen dit ook voor mij heilige principe heb gezondigd. Was er in het verleden altijd nog wel een subsidie of fonds te vinden voor experimenteel beeldend werk om de kosten voor ontwikkeling en uitvoering van een installatie te vergoeden, die geldbronnen lijken op dit moment volledig verdwenen. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat er vele fantastische ideeën, concepten en plannen van vele kunstenaars met smart op uitvoering en presentatie wachten. In mijn stad zijn recent voor de amateuristische kunstbeoefening gigantische gebouwen neergezet en gaat het gemeentemuseum voor de zoveelste keer verbouwen. Het cliché van het stapelen van stenen is daarmee werkelijkheid geworden. Het complete middenveld, waaronder vele jonge talentvolle kunstenaars en ontwerpers, is geheel buiten beeld geraakt van de plaatselijke beleidsmakers die, onomkeerbaar, het unieke creatieve kapitaal in de stad verspillen. Maar ach, wat maakt het uit, wat niet gekend is, wordt ook niet gemist.

Overheid en Kunst 3

ArtEZ.

 

Ik woon in een stad met hoogstaande kunstopleidingen, die het enorme potentieel aan fantastische kunstenaars niet kent, zich daarover niet laat informeren door betrokkenen of kenners en nalaat om de continuïteit van plekken te faciliteren waar deze kunstenaars hun werk aan het publiek kunnen tonen. Dat is ernstig omdat aan lokale overheden steeds meer bevoegdheden worden toebedeeld. Liever organiseert zij een (meer)jaarlijks mode- of kunst- evenement met zogenaamde "internationale" namen. Het resultaat is al jaren negatief, zowel in financieel als in marketingtechnisch opzicht. Het is onwaarachtig, zelfs pervers, om de spaarzame kunstgelden te onthouden aan de eigen (jonge) kunstenaars door opnieuw een kansloos avontuur aan te gaan. Nota bene de SP wethouder van Cultuur stelde voor om een heus projectbureau op te richten voor toekomstige evenementen. Nu breekt echt mijn klomp. Een projectbureau is een doel in zichzelf en verkwanselt de schaarse kunstgelden aan de vele fte’s voor allerlei non-productieve betweters, curatoren en ander volk. Werkelijk onderscheidend ben je als je toont wat je bent. Dat doe je door je eigen (jonge) kunstenaars zoveel mogelijk te ondersteunen in hun ontwikkeling en presentatie om daarmee de hoop levend te houden uiteindelijk de wereld te veroveren. Misschien zouden er toch meer kunstenaars de politiek in moeten gaan.

Overheid en Kunst 2

Economie.

2014 boekomslag

 

Terwijl de nationale subsidiebronnen nagenoeg zijn opgedroogd en de verzamelaars het laten afweten doen de beeldende kunstenaars gewoon hun eigen ding en blijven hun werk gratis aanleveren op de markt. Zij kennen de uitspraak: “Zonder geld geen kunst” helemaal niet. Hoe doen ze dat toch, die kunstenaars? Terwijl iedere professional wordt gestuurd door het profijt blijven kunstenaars zelfs in deze tijden van crisis hun werk gratis aanleveren op de markt alsof het allemaal niets kost. Geheel onbedoeld helpen zij hiermee zelf de protesten vanuit de eigen cultuursector om zeep die uitschreeuwden dat het terugdraaien van de overheidssubsidies voor de kunsten zou leiden tot het einde van de beschaving. Ik heb het nieuwste boek “Economie” van professor Arnold Heertje er nog eens op nageslagen. Niet ieder kunstwerk dat je maakt hoeft direct te leiden tot een financiële transactie maar is in zichzelf waardevol genoeg om te voorzien in zowel de behoeften van de maker als de kijker. Geen nood dus. Als er geen markt is voor je werk dan wordt kunst gewoon een hobby of een liefhebberij. Daar is helemaal niets mis mee. In de wereld van de amateurs en de vrijwilligers gebeuren de mooiste dingen. Dan word je maar beroemd na je dood.



 

Overheid en Kunst 1

Roze Wolk.





Hoe kom je als gemeente op de kaart te staan en trek je internationale aandacht? Daarvoor zijn 3 potten verf voldoende waarmee de vluchtheuvels in de gemeente Wijchen binnen een enkele werkdag door een werknemer bij de plantsoenendienst per ongeluk roze zijn geschilderd. Om hetzelfde doel te bereiken kun je als gemeente voor vele miljoenen ook een projectbureau oprichten om grootschalige evenementen als modebiënnales en kunsttentoonstellingen te organiseren. Ondanks het feit dat in Arnhem deze manifestaties inmiddels in de vergetelheid zijn geraakt na in het verleden met een groot verlies te zijn afgesloten gaan de bestuurders gewoon op dezelfde voet voort. Hoeveel vertrouwen kun je hebben in bestuurders die niet eens in staat zijn om de troosteloze AKU- fontein en het vervuilde Golvenproject, die toch voor een belangrijk deel het imago van de creatieve stad Arnhem bepalen, door een medewerker van de plantsoenendienst schoon te laten spuiten?