Een vraag

Is alles Cultuur?

Cover Buch Christian Thies.

Heel even dacht ik te maken te hebben met de walgelijke presentatie in het kader van de beeldende kunsttentoonstelling Sonsbeek'16 in Arnhem met een modeshow van oranje zwemvestjes om het kunstpubliek bewust te maken van de vluchtelingenproblematiek. Hoe pervers en wat een onzin. Tot mijn opluchting dien je het oranje vestje in deze afbeelding slechts te dragen bij pech op de Autobahn en kun je dit fantastische boek zonder enige schroom lezen om het (container)begrip cultuur, dus ook de kunsten, te bezien en vooral de rol van de overheden hierin. 

Walking with a friend

Sonsbeek'16 Transaction.

 

 

 

  

Sonsbeekpark Arnhem 23-08-2016

Vandaag bracht ik in gezelschap van mijn vriend John W. Padberg, die even uit Amerika over was, een kort bezoek aan Sonsbeek’16 Transaction. Ik wilde hem graag de highlights tonen van wat de beeldende kunst in Nederland vermag en schrok behoorlijk toen we gezamenlijk het tentoonstellingsterrein in het Sonsbeekpark betraden in gespannen verwachting van al het moois dat ons weldra zou gaan verrassen. De Witte Villa naderend, zagen we ons echter direct omringd door wel heel veel lelijke, zelfs vieze dingen en allerlei afval. Voor een moment maakte een gevoel van plaatsvervangende schaamte zich van mij meester en vroeg ik mij af hoe ik dit moest uitleggen aan mijn vriend. Hij voelde onmiddellijk mijn ongemak. “Don’t worry”, he said, “The material world is always in transition. See the beauty of it”. John is een spirituele man. Ik ben direct foto's gaan maken om de schoonheid daarvan die ik nu nog niet helemaal begrijp toch nog eens te leren ontdekken.

Infuus

De kunst aan het infuus van de overheid.

Toiletpotten gooien op Koning(s)innedag

 

Kauwgom plakken bij opening Sonsbeek'16

In mijn blog schrijf ik over beeldende kunst. De autonome beeldende kunst gaat mij bijzonder aan het hart en zou ver weg moeten blijven van iedere overheidsbemoeienis. De realiteit is echter dat kunstenaars, curatoren, kunstinitiatieven en -instellingen elkaar op dit moment volop aan het feliciteren zijn met het ontvangen van de een of andere subsidie van de een of andere overheid, alsof zij er toe doen omdat zij een goedkeuringsstempel voor kwaliteit van de overheid hebben ontvangen. Dit is beslist een misvatting, enige bescheidenheid zou daarom de ontvangers sieren. Zij tonen eerder een bewijs van onvermogen om te overleven in een vrije markt en leveren daartoe noodgedwongen in ruil voor slechts enkele centen hun autonomie in door forse inhoudelijke bijdragen te leveren aan het algemene nut van de kunsten zoals dit door de diverse overheden in allerlei beleidsnotities geformuleerd is. 

Hoe heeft het zover kunnen komen?

De navel van Daphne

HULDE!

De navel van Daphne.

ik schreef het al eerder. Hulde! Voor vele miljoenen staat Arnhem nu op de kaart als de historische plek waar de autonome beeldende kunst definitief ten grave is gedragen. Het Arnhemse en Gelderse bestuur, middels een door haar ingestelde selectiecommissie, haalde met een unanieme beslissing het Paard van Troje binnen bij het selecteren van de curatoren voor de beeldententoonstelling Sonsbeek’16 in Arnhem en ging daarbij, willens en wetend, grotendeels voorbij aan haar eigen potentieel aan fantastische beeldende kunstenaars.
Het is de laatste 15 jaar een trend geworden om alleen nog maar "nuttige" kunst te financieren ten behoeve van welzijn, integratie, educatie, verbinding en nog veel meer van die mooie doelen, maar het blijft toch uiterst merkwaardig dat Nederlandse gemeentelijke en provinciale overheden zichzelf, cultureel gezien, tot een ontwikkelingsgebied verklaren en zich met een hele grote zak geld vrijwillig uitleveren aan de naïeve pretenties van de curatorengroep ruangrupa die verantwoordelijk is voor Sonsbeek'16 Transaction alsof er met de sociale interactie in ons homeland iets mis zou zijn en we allerlei maatschappelijke problemen via het podium van de kunst zouden kunnen oplossen. Wie had dit ooit kunnen voorzien? Alsof de Westerse kunst een groot misverstand is, de Verlichting nooit heeft plaats gevonden en DADA, FLUXUS, NUL, ZERO, COBRA, ARTE POVERA of MINIMAL, laat staan Duchamp en Beuys, nooit hebben bestaan.

Op verschroeide aarde groeien de mooiste bloemen. Dat er anno 2016 op de niet of nauwelijks gesubsidieerde kunstplekken in de stad Arnhem en de regio prachtige beeldende werken ontwikkeld en getoond blijven worden is enkel te danken aan de intrinsieke gedrevenheid en de persoonlijk gevoelde noodzaak van haar kunstenaars om de wereld met beelden te onderzoeken, vaak in weerwil van een uiterst karig inkomen. Helaas maken ook na de forse bezuinigingen in de cultuursector, nog veel te veel personen, die zelf niets produceren maar wel op de loonlijst staan, de dienst uit en bepalen grotendeels de agenda. Als je de beleidsplannen leest, beloven ook de komende culturele evenementen in de regio niet veel goeds (daarover later meer) en blijven de diverse overheden het enorme creatieve kapitaal aan autonome beeldende kunst, dat hen zomaar in de schoot lijkt geworpen, ernstig verwaarlozen.

Het wordt hoog tijd dat de uitvoerenden, dat zijn de beeldende kunstenaars zelf, weigeren om aan al die politiek correcte participatiekunst deel te nemen en daarmee een eerste stap te zetten om het terrein van de autonome beeldende kunst terug te veroveren. Ik zou daarbij willen refereren aan het boek van Maarten Doorman, getiteld "De navel van Daphne".