Subjectieve Ranglijstjes.
VeryUglyVeryLovelyGoogleImage
Er wringt iets. Is het de tijdgeest? De laatste jaren kom ik nog maar zelden in het Stedelijk Museum
in Amsterdam terwijl ik er ooit zowat iedere in mijn beleving “grensverleggende”
tentoonstelling bezocht. De sluiting wegens de verbouwing is
daar vast mede debet aan geweest. De grote internationale tentoonstellingen en
beurzen in Europa en de musea en galeries in Duitsland ben ik altijd blijven
bezoeken evenals tot voor kort ook Het Kröller- Müller Museum in Otterlo totdat
de risicoloze tentoonstellingen mij daar gingen vervelen. Ik ga eerder naar de Kunsthal dan het Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam. Het van Abbemuseum in
Eindhoven meed ik als de pest toen ze volop op de conceptuele toer ging. Liever reisde ik af naar Spanbroek om het Scheringa Museum in de vm.
huishoudschool te bezoeken en er onder andere een mooie tentoonstelling met het
werk van Alex Katz zag en ga ik tegenwoordig regelmatig naar Museum MORE in Gorssel,
Het Singer Museum in Laren, Museum de Fundatie in Zwolle, het Museum Kurhaus in
Kleve en zelfs Het Fries Museum in Leeuwarden en het Drents Museum in Assen. Op
slechts de vingers van een hand tel ik mijn bezoeken aan het oninteressante Museum Arnhem, de stad waar ik woon. Slechts eenmaal bezocht ik de Beeldengalerij het
Depot in Wageningen maar als het kunstbeleid er aangepast gaat worden
sta ik ook daar vooraan in de rij. Ik weet, het is allemaal subjectief, maar de tweede categorie van kunstinstellingen hebben duidelijk mijn voorkeur gekregen. Hoe heeft het toch zover kunnen komen?
Om mij tot Nederland te beperken, de truttige stikwerkjes van Berend Strik, de spuuglelijke bouwsels van Joep van Lieshout, de zwartgallige keramiek van Anne Wenzel, de flauwe stileringen van Henk Visch, de waterige fotobewerkingen van Marlene Dumas, de obligate symboliek van Armando zijn in vele opzichten “top of the bill” en behoren volgens de kenners en verzamelaars tot de eerste categorie, maar staan niet op mijn persoonlijke favorietenlijstje. Wel staan er kunstenaars op zoals de charlatan Anton Heyboer, de hyperrealist zonder inhoud Tjalf Sparnaay, de epigoon van Koons in het kwadraat Joseph Klibanski, de overschatte rommelaar David Bade, de zelfingenomen Jan Cremer, de manipulator Rob Scholte die
gewoon de hele boel in de zeik neemt en nog veel meer kunstenaars, verguisd om hun effectbejag, traditiegetrouwheid of andere ziekten. Wat de kunstbeurzen en de kunstmanifestaties betreft: Amsterdam of Rotterdam? Toch misschien Den Haag, Maastricht, wie weet ooit wel een fantastisch Sonsbeek'20 in Arnhem? Nadat Wim Beeren in Arnhem een grandioze Sonsbeek'71 Buiten de Perken organiseerde volgden er met wisselend succes meerdere Sonsbeek kunstmanifestaties tot in 2016 het absolute dieptepunt bereikt werd met Sonsbeek'16 TransACTION waarbij met Nederlands belastinggeld het Westerse, autonome kunstbegrip door een curatorenteam uit Indonesië radicaal om zeep werd geholpen door te verklaren dat een kunstwerk niet meer was dan een ontmoetingsplek om broodjes te bakken, spelletjes te spelen of in een tent op hele rare stoeltjes te zitten die gemaakt waren uit reddingsvesten waarbij het schaarse publiek geacht werd betrokkenheid te veinzen door over de vluchtelingenproblematiek te discussiëren.
Laten we vooral positief blijven. Welke kunstenaars, kunstinstellingen, kunstbeurzen en kunstmanifestaties staan er op jouw favoriete lijstje? Deel ze!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten