Sorry

Met Sartre zeg ik sorry.

Het lijkt heel simpel om sorry te zeggen of het spijt mij. Wat is daar nu zo moeilijk aan? In het voorbijgaan zeggen we dat iedere dag wel eens tegen elkaar. Niets is echter minder waar. Onze eigen wielerheld Boogert heeft bekend doping te hebben gebruikt. Hij heeft jarenlang gelogen over zijn dopinggebruik en heeft nu eindelijk zijn spijt betuigd. Hij moest wel. De sponsor Rabobank verlangde resultaten* en links en rechts werd hij, op wat maar enigszins op een flauwe helling leek, voorbij gereden door amateurs op het buitenblad. In de media viel vervolgens iedereen over elkaar heen in hoeverre zijn spijtbetuiging wel of niet oprecht was. Talloze vergelijkingen werden er getrokken met spijtbetuigingen van wielrenners, moordenaars, fraudeurs, pedofielen en verkrachters. Je kunt in de media nu eenmaal beroemd worden met wanprestaties of met de ellende die je anderen bezorgd. Maar laten we wel wezen. Boogert verdient desondanks ieders respect, al was het alleen maar dat niemand, hoe groot de druk ook is, gedwongen kan worden om zichzelf te beschuldigen. Hij is in goed gezelschap, in navolging van een handvol Amerikanen, Duitsers, Nederlanders en Denen. De Engelsen en Australiërs laten het vooralsnog afweten maar zullen ongetwijfeld door sterk afnemende prestaties zichzelf verraden. Spanjaarden, Belgen en Italianen blijven gewoon alles doen dat God verboden heeft. Zij zullen het woord spijt nooit over hun lippen krijgen. Dat doet mij herinneren aan mijn bedrijfsarts. Ooit werkte ik in het kunstonderwijs. Toen ik ernstig ziek werd en bij mijn bedrijfsarts verscheen meende zij, zonder ook maar enig onderzoek te doen of zelfs naar mijn verhaal te luisteren, dat ik in staat was om te werken. Een paar dagen daarna onderging ik een zeer ingrijpende operatie. Toen ik haar daar later op aansprak kreeg zij het woord sorry niet over haar lippen. Of gewoon zeggen: het spijt mij. Het lukte haar niet. Ik besloot toen om een tuchtrechtelijk traject te gaan. Een paar jaar en vele dossiers later heeft het medisch tuchtcollege haar berispt. Zoveel kosten gemaakt en zoveel moeite gedaan, voor wat? Zij is nu nog steeds werkzaam binnen haar beroep. Er is door deze zaak helemaal niets veranderd. Ik had weliswaar mijn genoegdoening gekregen maar liever had ik gewoon van haar zelf willen horen dat ze fout zat. Blijkbaar is onze samenleving zo gejuridiseerd dat al onze intermenselijke contacten daardoor verstikt worden. En ik deed daar ook gewoon aan mee. Met Sartre zeg ik sorry.
 http://www.nationaletoneel.nl/voorstellingen/sartre-zegt-sorry/agenda 

* De sponsor Rabobank heeft in de media op het niveau van de directie en het bestuur iedere kennis over het structureel gebruik van doping binnen de Raboploeg ontkent.