Kunst is pas kunst als het subsidiekunst is (2)

Dakdekkers.

Joop met AH tassen over zijn schoenen op het dak van VM23 in een ultieme poging de lekkages te stoppen.   

Op mijn blog schrijf ik over de kunst. Met name over de beeldende kunst. Allerlei invalshoeken en vergezichten komen hierbij aan de orde. Ik schrijf niet alleen over de onmetelijke rijkdom van de kunst, de onvoorwaardelijke overgave aan de kunst en haar onbegrensde vrijheid om te verbeelden maar ook over al haar beperkingen, kleinzieligheden, hypocrisie, kinnesinne, armoede, lange tenen en zo meer. Het is erg gemakkelijk om een persoonlijke gedachte of mening in een artikel neer te schrijven, veel lastiger is het om de consequentie daarvan ook concreet waar te maken. Daarom wil ik bij uitzondering op deze blog een actueel voorbeeld geven van een initiatief waarbij ik zelf betrokken ben, n.l. de Galerie & Tentoonstellingsruimte VM23 in Arnhem, zie ook www.vm23.nl .

Terwijl we even pas op de plaats maken in VM23 aan de Ir JP van Muijlwijkstraat 23 in Arnhem om de problemen met lekkages in het onttakelde gebouw op te lossen gaan de contacten met de kunstenaars gewoon door en staan er dank zij het fantastische creatieve kapitaal in de stad en de verre regio voor het jaar 2017 weer prachtige tentoonstellingen in de steigers. Voor zover wij als een niet-gesubsidieerd kunstinitiatief het zelf niet met enkele rollen aluminiumtape kunnen oplossen zijn wij daarbij afhankelijk van derden. Dat betekent dat in het al vele jaren leegstaande pand dat gelegen is tussen het Centrum en het Modekwartier in Arnhem, waar wij al bijna drie jaar met een brede programmering een toegankelijk doch hoogstaand en verrassend aanbod van beeldende kunst tonen, even niet verder kunnen. In het recente verleden zijn door de Gemeente Arnhem niet alleen vele miljoenen geïnvesteerd in het ondersteunen van de creatieve industrie, het ontwikkelen van het Modekwartier, het opknappen van wegen en het tegengaan van leegstand maar ook in het stimuleren van initiatieven van haar burgers. Hoewel ons succesvolle kunstinitiatief naadloos in al deze beleidsvisies van de Gemeente lijkt te passen, blijven wij tegelijkertijd haast volledig buiten haar gezichtsveld. Zelfs nadat wij herhaaldelijk de burgermeester, wethouders en raadsleden van Arnhem daartoe hebben uitgenodigd, mochten wij tot op heden slechts een enkele beleidsambtenaar en een enkel raadslid in onze ruimte aan de Ir JP van Muijlwijkstraat 23 ontmoeten. De vraag is gerechtvaardigd hoe dicht de lokale bestuurders en politici met cultuur in hun pakket bij haar burgers staan.

Hoe zit het? Ons pand is eigendom van de corporatie Portaal. Nadat de corporaties in Nederland een aantal jaren geleden door de politiek zijn terug gefloten nadat zij net iets te ambitieus wel hele rare dingen gingen doen - we kennen de voorbeelden – heeft Portaal ook haar plannen met dit pand noodgedwongen moeten schrappen en ziet zij voor haar zelf geen andere rol meer weggelegd dan om afstand te doen van het pand. Onder die voorwaarde heeft zij ons toegestaan om het pand tijdelijk ten behoeve van de kunsten te benutten, waarbij zij ons onder meer tegemoet komt in de energiekosten, waarvoor wij haar zeer erkentelijk zijn. Omdat het pand voor haar geen project meer is zal Portaal er verder geen geld meer insteken, ook niet voor dakdekkers. Dat is te begrijpen.

De consequentie van dit alles is dat het zo maar kan zijn dat een prachtig initiatief zoals Galerie & Tentoonstellingsruimte VM23, dat als een aanvulling op de bestaande, gesubsidieerde kunstplekken, ruimschoots bewezen heeft om het creatieve kapitaal van een stad en de verre regio voor haar burgers zichtbaar en toegankelijk te maken, voor slechts een paar mille om zeep kan worden geholpen. Dit scenario is niet denkbeeldig. Hier ligt nadrukkelijk een taak voor een overheid die bereid is om in vertrouwen ons initiatief te faciliteren. Daar zijn vast wel potjes voor.