Autonome beeldende kunst.
Het landschap van de autonome beeldende kunst in Nederland
wordt in al haar diversiteit gevormd door bijzondere en unieke kunstenaars. De
media lijken deze originele geesten links en rechts in sneltreinvaart voorbij
te gaan. De vraag is gerechtvaardigd of de media, die zich doorgaans graag beroepen
op hun journalistieke onafhankelijkheid, niet veel te ver zijn afgeraakt van haar originele bronnen, in dit geval binnen de kunsten, en enkel nog gemakkelijk willen scoren binnen
haar commerciële bereik.
Ik zal twee voorbeelden noemen:
Vincent van Gogh Zonnebloemen.
Hebben we net de ellende achter de rug met het Vincent van Gogh jaar waarin
zowat iedere professionele kunstenaar in Nederland zonnebloemen en tulpen aan
het schilderen was, gaat de acteur-kunstenaar Jeroen Krabbé het nog een
dunnetjes overdoen met een serie televisie-uitzendingen over Vincent van Gogh. Krijgen
we er nu nooit genoeg van? En welke kunstenaars, die ongetwijfeld volgend jaar opnieuw
in de etalage gezet gaan worden door de publiciteitscampagnes van de grote
musea, zullen dan weer de media beheersen?
Armando.
Toen ik onlangs op Facebook een milde kritiek gaf op de luxe uitgave van een boek over het werk van Armando werd ik door een bijzonder boze uitgever opgebeld met het verzoek om mijn kritiek in te trekken omdat dit de verkoop van het boek wel eens zou kunnen schaden. Dat je een ander een mening wilt ontzeggen is op zichzelf al kwalijk te noemen, het is werkelijk schokkend om te beseffen dat we het hierbij over diezelfde Armando hebben die als getuige van de oorlog en schilder van het “schuldige landschap” het naziregiem aanklaagde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten