Perpetuum mobile

Eindeloze herhaling. 

Vuilverbrander AVR Duiven.

De vuilverbrander AVR en het voorbijrazende verkeer op de A12 heb ik gefilmd vanuit de parkeergarage van de IKEA te Duiven, aan de andere kant van de snelweg. Deze drie-eenheid (AVR, A12, IKEA) lijkt in haar haast oneindige energiestromen sterk op de herhaalde bewegingen van een Perpetuum Mobile met het verschil dat aan deze drie-eenheid, je zou het een conglomeraat kunnen noemen, continue een gigantische hoeveelheid aan energie moet worden toegevoegd. Het is evident dat in zelfverklaard duurzaam Nederland, dat hopeloos achter loopt in Europa, de torenhoge milieubelasting en de tomeloze verspilling van energie aan de orde van de dag is.

Ik heb een sterke voorkeur voor processen die tot niets leiden. Het bereiken van een doel is voor mij niet zaligmakend, wel ben ik geïnteresseerd in de weg er naar toe. Het is gewoon nieuwsgierigheid in de hoop om iets uit te vinden. Ondanks het feit dat volgens de eerste twee hoofdwetten van de Thermodynamica een Perpetuum Mobile niet mogelijk lijkt, heb ik er toch regelmatig modellen van gemaakt om ze vervolgens weer af te breken. Bij de herhaalde bewegingen van een Perpetuum Mobile wordt geen enkele energie toegevoegd. Het is juist de bedoeling dat het systeem zichzelf in stand houdt. Ik weet zeker dat ik, tegen beter weten in, binnenkort weer opnieuw ga proberen om een werkend model te maken.

Kunst ligt op straat

AVR

De vuilverbrander in Duiven is voor mij een belangrijke inspiratiebron. In mijn blog heb ik daar al eens eerder een artikel aan gewijd. Ik zal er nog vaak over schrijven. Ik maakte onlangs op een parkeerplaats aan de overzijde van de snelweg een foto van deze brander. Op de voorgrond is een bijzonder bouwsel te zien. Het kan zonder meer wedijveren met diverse abstracte kunstwerken die mij vanuit de geschiedenis van de beeldende kunst bekend zijn. Ik noem in dit verband Imi Knoebel en Piet Tuytel. Een goede beschouwer ziet dat hier geen enkele sprake is geweest van welke intentie dan ook om een kunstwerk te maken. Het (afval)materiaal is met een band samengepakt om tegenwicht te bieden aan een reclamedoek dat met rubberbandjes aan een ijzeren raam bevestigd is.

Electric World

Stroom maken.

Nico Schulte. 5 Aquaria met anode/kathode. Detail installatie Zero One Two (Tokyo 1995).

Recent kreeg ik van een goede vriendin een promotieonderzoek van dr. Marjolein Helder toegespeeld. Zij onderzocht hierin de ontwerpcriteria van de Plant- Microbiële Brandstofcel (P-MBC) die de verhoogde elektrochemische activiteit rondom de wortels van planten benut en tracht om te zetten in elektriciteit. Ik heb het onderzoek als beeldend kunstenaar met zeer veel belangstelling gelezen. Het herinnerde mij aan mijn eigen hybride installaties met galvanische energievelden en organische radio’s die ik een tiental jaren geleden uitvoerde, mede gestimuleerd door de belangstelling daarvoor van Paul Panhuysen, zie: http://www.paulpanhuysen.com/ . Kunstenaars en wetenschappers hebben immers gemeen dat zij nieuwsgierig zijn en iets willen uitvinden waarbij de kunstenaar verbeeldt en de wetenschapper bewijst. Toen ik het nieuwe boek “De ontdekking van de Aarde” van de geoloog Peter Westbroek las, waarin hij de contouren van een "Tweede Verlichting" schetst, kreeg ik een haast onbedwingbare zin om opnieuw galvanische cellen te gaan maken.

Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Galvanisch_element. Allereerst ga ik het afval in mijn tuin verzamelen. Daarna koop ik een voltmeter.

Quickfruitchange

Marshallradio.

Zo’n 15 jaar geleden maakte ik analoge opnamen met een simpele Dubbel 8 filmcamera van een experiment. Ik had de ingang van mijn Marshall- versterker verbonden met een paar weerstanden en condensators, wat draad, groente en fruit. Mijn versterker begon op dat moment plotseling als een radio-ontvanger te werken. Toen ik dit organische materiaal verving, stemde mijn versterker af op een geheel andere zender. Op de een of andere manier lukte het mij om daarvan een RealAudio/RealVideo fragment te maken. De opnamekwaliteit is verre van perfect, maar laat wel de essentie zien en horen van een experiment in het atelier. Het schijnt dat sommige mensen geluiden horen die afkomstig zijn van radiozenders die hun holle kies als een ontvanger zien.

Queen

Queen of England.

In de museumwinkel van het Museum Folkwang in Essen kocht ik onlangs een voorwerp, voorstellende de Queen of England, die met haar handje zwaait. Het is een gestileerd beeldje dat in verschillende kleuren verkrijgbaar is. In haar handtasje zit een lichtcelletje om het handje te laten bewegen. Deze gadget is voor Kikkerland® http://www.kikkerland.com/ ontworpen door Chris Collicott. Ik vind het een goed gelukt ontwerp waarbij de persoonlijkheid van de Britse koningin treffend is weergeven. Wel gaat zij binnenkort concurrentie krijgen. Niet van onze huidige koningin Beatrix, waarvan ik alleen een postzegel, een munt en een schilderij ken, maar van prinses Maxima, die formeel natuurlijk prinses blijft, maar binnen enkele jaren de onbetwiste Queen of Holland zal zijn. Zij gaat het glansrijk winnen van alle andere Queens all over the world. Ik ben daarom zeer benieuwd naar de gadgets die van haar gemaakt gaan worden. Dat kan onmogelijk een statische pop zijn met een handtasje en een wapperend handje.