Ziel en zaligheid.
GoogleimageRuimtekoers.
Wie kan er nu tegen zo'n schattig plaatje zijn dat ik ontleen aan de site van het festival Ruimtekoers in Arnhem? Kinderen houden van dieren.Tegelijkertijd kan zo'n plaatje gemakkelijk worden misbruikt in het kader van een overkill aan door de overheid geïnitieerde en gesubsidieerde kunstprojecten die een waarachtig, divers en open kunstklimaat verstikken. Een voorbeeld. In de stad Arnhem waar ik woon vond dit najaar 2017 het groots opgezette festival “Ruimtekoers” plaats, dat door het commerciële bureau “Halfvol” georganiseerd is. Hetzelfde bureau dat mede- verantwoordelijk was voor de volstrekt mislukte “Sonsbeek’16 Transaction” tentoonstelling in de zomer van 2016. Het toverwoord “verbinden” was toen de politiek correcte term. Voor “Ruimtekoers” heeft zij er zelfs nog de termen “bewustwording” en “actie” aan toegevoegd, waaraan alle activiteiten van de deelnemende kunstenaars en burgers ondergeschikt werden gemaakt. Laten we wel wezen. Het is een rare figuur dat de overheden oproepen tot een actief protest van haar burgers. Dat maken we toch zelf wel uit. Gelukkig gaat het in de praktijk meestal om het spelen van allerlei onschuldige spelletjes zoals samen broodjes bakken en balletjes slaan. Ernstig is wel, daar waar overheden de kunst subsidiëren, dat er allereerst een Cultuurbudget te besteden is en er vervolgens iets bedacht wordt waarvan het effect van al die door haar geformuleerde hoogstaande ideële doelen op geen enkele manier te meten is. Ook schrik ik iedere keer weer van de overhead (zie de site van Ruimtekoers) van niet productieve maar wel betaalde medewerkers bij een dergelijk project die ten koste gaat van de kunstenaars en de vrijwilligers die het eigenlijke werk doen en in het gunstigste geval met een fooi worden beloond. Kortom: kunstsubsidies zijn een doel in zichzelf geworden en bevestigen daarmee enkel de status quo van subsidieafhankelijke partijen die bereid zijn om hun ziel en zaligheid in te leveren voor een paar centen. Het is evident dat langjarige kunstsubsidies een levendig kunstklimaat verstikken waarin de zozeer gewenste nieuwe initiateven geen enkele kans krijgen. Hier is vooral flexibiliteit gewenst en zouden bijvoorbeeld frictiegelden uitkomst kunnen bieden.
