Lege gebouwen in iedere stad zijn er, haast vanzelfsprekend, voortdurend en volop. Meestal zijn deze plekken ook zeer geschikt om er, gecombineerd met een verantwoord leegstandsbeheer, tijdelijk een hoogwaardige culturele bestemming aan te geven, voordat de eigenaar/ beheerder/ ontwikkelaar/ etc. er haar herbestemmingsplannen realiseert. Op de tijdelijke plekken in Arnhem die wij als kunstinitiatief B53 verlieten zijn inmiddels mooie projecten verschenen, zoals een restaurant aan de van Muilwijkstraat 23 (VM23) en een appartementengebouw aan de Broerenstraat 53 (B53) in Arnhem. Sindsdien zijn wij gaan reizen en organiseerden beeldende kunsttentoonstellingen Oosterbeek, Nijmegen en Apeldoorn, nadat we dat eerder o.a. ook in Düsseldorf deden. De autonomie van de beeldende kunst is daarbij voor ons leidend om vanuit een strikt particuliere en onafhankelijke houding, geheel ongesubsidieerd, onze passie met de hedendaagse beeldende kunst uit te drukken door kunstenaars een plek te bieden om hun werk aan het publiek te tonen. Immers, het “beste” dat gemaakt wordt moet getoond kunnen worden. Helaas, ondanks het grote aanbod van getalenteerde beeldende kunstenaars, b.v. in de regio Gelderland, wordt hen nauwelijks een structurele tentoonstellingsplek voor hun werk geboden, niet door de overheden, niet door de drie provinciale musea en ook niet door de particuliere galeries, voor zover deze nog bestaan. Circa...dit, sinds jaren een belangrijke plek voor de beeldende kunst in Arnhem lijkt nu ook haar subsidie te verliezen. In grote tegenstelling hiermee worden wel, uiterst selectief, vele honderden miljoenen door de diverse overheden in Gelderland besteed aan de gebouwen voor slechts enkele kunstinstellingen. De verhoudingen zijn volledig zoek geraakt! Reden te meer om voor een fractie van de huidige cultuurgelden het overweldigende kunstaanbod, samen met gepassioneerde kunstinitiatieven, te verbinden met de structurele leegstand van gebouwen om er (tijdelijk) autonome beeldende kunst te presenteren.
Nico Schulte
Teksten over Kunst.
donderdag 7 januari 2021
Waarom?
Lege gebouwen in iedere stad zijn er, haast vanzelfsprekend, voortdurend en volop. Meestal zijn deze plekken ook zeer geschikt om er, gecombineerd met een verantwoord leegstandsbeheer, tijdelijk een hoogwaardige culturele bestemming aan te geven, voordat de eigenaar/ beheerder/ ontwikkelaar/ etc. er haar herbestemmingsplannen realiseert. Op de tijdelijke plekken in Arnhem die wij als kunstinitiatief B53 verlieten zijn inmiddels mooie projecten verschenen, zoals een restaurant aan de van Muilwijkstraat 23 (VM23) en een appartementengebouw aan de Broerenstraat 53 (B53) in Arnhem. Sindsdien zijn wij gaan reizen en organiseerden beeldende kunsttentoonstellingen Oosterbeek, Nijmegen en Apeldoorn, nadat we dat eerder o.a. ook in Düsseldorf deden. De autonomie van de beeldende kunst is daarbij voor ons leidend om vanuit een strikt particuliere en onafhankelijke houding, geheel ongesubsidieerd, onze passie met de hedendaagse beeldende kunst uit te drukken door kunstenaars een plek te bieden om hun werk aan het publiek te tonen. Immers, het “beste” dat gemaakt wordt moet getoond kunnen worden. Helaas, ondanks het grote aanbod van getalenteerde beeldende kunstenaars, b.v. in de regio Gelderland, wordt hen nauwelijks een structurele tentoonstellingsplek voor hun werk geboden, niet door de overheden, niet door de drie provinciale musea en ook niet door de particuliere galeries, voor zover deze nog bestaan. Circa...dit, sinds jaren een belangrijke plek voor de beeldende kunst in Arnhem lijkt nu ook haar subsidie te verliezen. In grote tegenstelling hiermee worden wel, uiterst selectief, vele honderden miljoenen door de diverse overheden in Gelderland besteed aan de gebouwen voor slechts enkele kunstinstellingen. De verhoudingen zijn volledig zoek geraakt! Reden te meer om voor een fractie van de huidige cultuurgelden het overweldigende kunstaanbod, samen met gepassioneerde kunstinitiatieven, te verbinden met de structurele leegstand van gebouwen om er (tijdelijk) autonome beeldende kunst te presenteren.
maandag 27 april 2020
Waarom?
Waarom Herman niet?
Een monnik uit België die ons nog heel veel geluk gaat brengen
donderdag 9 april 2020
Even tijd voor reflectie
In Tijden van Schaarste.
Museum Arnhem
zaterdag 4 januari 2020
Thema's en Trends
Over Power en Control
Affiche CODA
Balans (2)
Over de dreigende verschraling en kaalslag in de kunst.
minuscuul lichtje aan het einde van een gangetje in Cefalu
zondag 22 december 2019
Beelden die onstaan in de ogen van de kijkers
Inpakken
PilarenPergolaParkAngerenstein
“Ik woon nabij een park in Arnhem. In het park zijn er
bosschages, grasvelden, wandelpaden en vijvers, maar er is ook een pergola waarvan de
pilaren op dit moment vernieuwd worden door het bedrijf Koninklijke Woudenberg.
Tijdens de werkzaamheden werden deze pilaren om constructieve redenen met wit,
plastic folie ingepakt. De wijze waarop de
werklieden dit (waarschijnlijk onbedoeld) hebben gedaan, riep bij mij als argeloze kijker voor
een moment sterk de associatie met Griekse beelden op. Het is nog heel even
wachten voordat de kunstenaar Christo eindelijk zijn droomwens om de Arc de
Triomph in Parijs te willen inpakken kan gaan vervullen, maar in ons park
Angerenstein in Arnhem kunnen we alvast een voorproefje nemen. Echter, als het cement
gedroogd is, gaat het plastic er af en is het feest voorbij. De kijkafstand bij deze beeldillusie is hierbij cruciaal. Van
dichtbij is er niets anders dan gewoon het materiaal zelf te zien (pilaren met gemetselde stenen die met plastic folie zijn ingepakt), van een afstand gezien rijzen er echter staande figuren op tegen een
donkere achtergrond. Het is interessant om met staanders, wit plastic, bindmateriaal en enkele
latten dergelijke beelden, in allerlei varianten qua
houding, ook zelf te maken. Het zou perfect passen binnen mijn actuele beeldende werk waarin ik o.a. abstracte schilderingen maak die na het inkaderen daarvan in de ogen van
kijkers afbeeldingen van landschappen worden. Beelden zijn immers illusies.
dinsdag 3 december 2019
Museumbezoek
Body Control
Schoonmaakkarretje Expo BC
vrijdag 29 november 2019
Cultuurgelden
“Hoe kan je cultuur bedrijven wanneer je de basis ervan in de kiem smoort? Het erfgoed van morgen wordt zo een lege doos. Op lange termijn betekent dit ook de dood van de musea. Kunstenaars wordt vandaag de kans ontzegd om onderzoek te voeren, om iets langzaam uit te bouwen. Voor de jongere generatie is dit dramatisch. De ontwikkeling wordt zo een halt toegeroepen. De vraag is hoe de (grote) instellingen versterkt kunnen worden door een groeistop in te voeren op het niveau van kunstenaars, werkplaatsen, ontwikkelingsgerichte initiatieven? Het enige wat dit kan opleveren is vervreemding van wat er werkelijk speelt in de samenleving. De wisselwerking tussen bovenbouw en grassroots is essentieel, de eerste wordt geïnformeerd door de tweede, niet omgekeerd. Wanneer er, zoals nu dreigt te gebeuren, een loskoppeling komt van beide niveaus, ontstaat er een discrepantie tussen wat als representatief gepresenteerd wordt en wat er werkelijk leeft. Wanneer we daarbovenop nog een canon gaan poneren is het hek helemaal van de dam. Cultuur wordt zo omgevormd van iets dynamisch naar iets dat vast staat. En wat houdt die canon nu eigenlijk in? Het wordt tijd dat de overheid kleur bekent”
De gelden voor Cultuur staan zowel in België als in Nederland onder druk, zowel absoluut als de wijze waarop de gelden binnen deze sector nog meer dan voorheen verdeeld gaan worden ten faveure van de grote instellingen die onherroepelijk ten koste gaan van de basis. Dit is een slechte ontwikkeling. Als een particulier en ongesubsidieerd initiatief in Arnhem Nederland (www.b53.nl) maken we de laatste 5 jaar tentoonstellingen van beeldende kunst in combinatie met het beheer van leegstand. Wij bieden daarmee een podium voor vele kunstenaars. Nu we even geen eigen ruimte hebben zijn we gaan reizen en maken tentoonstellingen elders, recent in Nijmegen en Oosterbeek. Niets is echter gratis. Met het aanvragen van een overheidssubsidie zouden wij geen enkele moeite hebben, maar het toeschrijven naar politiek wenselijke doelen gaat ons een stap te ver. Omdat de autonomie in de kunst en in ons handelen belangrijk is, zouden wij een structurele bijdrage van de overheid voor louter de lasten (huur, energie, etc.) van een ruimte verwelkomen zonder verdere inhoudelijke bemoeienis. Rekenschap van onze activiteiten geven we immers dagelijks in de praktijk en deze kunnen op ieder moment door onze politieke vertegenwoordigers worden bekritiseerd en stopgezet. De verhoudingen lijken verstoord. In dit verband is het interessant om eens te onderzoeken hoe de overheidsgelden voor cultuur binnen de regio Arnhem worden besteed.
maandag 4 november 2019
Beeldillusies
Illusies
Verfstroken
Als je weer eens een keer in je opgeslagen beeldbestanden op je pc kijkt, komen (vergeten) beelden weer even tot leven. In onze wereld waarin wij niet direct met elkaar, maar grotendeels met beelden met elkaar communiceren is het interessant om te bedenken dat beelden (afbeeldingen) geen absolute waarheden zijn. Ze zijn altijd gemanipuleerd, poly- interpretabel en zo meer, werd mij opnieuw duidelijk. Het beeld getiteld “ verfstroken” laat haast abstracte, nietszeggende grijsbeelden zien. Mijn nieuwste kunstproject is gebaseerd op het inkaderen van deze stroken waardoor plotseling “echte” landschapsbeelden ontstaan. Zelfs onze huidige technologie is gebaseerd op halve waarheden of zelfs onwaarheden. Varkens of eendjes die als blaadjes aan takken groeien vinden we nu absurd, maar met al het gefantaseer in vroegere tijden over de wereld en de kosmos, zijn we toch een eind gekomen (natuurlijk nog wel even de rommel opruimen!).
vrijdag 6 september 2019
Frictiegelden
Het frictiepotje.
installatie(detail) Reinier de Huu in VM23
Abonneren op:
Posts (Atom)