Kevelaer, kevelaer.

Old men.

 

In Kevelaer bezocht ik op 21 juni jl. een van de kerken in dit pelgrimsstadje. Op hetzelfde moment kwamen er 50 oude mannen de kerk binnen. Ik dacht eerst aan een lading toeristen en daarna aan een fotosessie toen zij zich groepsgewijs voor het altaar opstelden. Hoe slecht kunnen je gedachten zijn. De "fotograaf" bleek een dirigent te zijn, de "toeristen" zangers in een koor. Zij hebben werkelijk prachtig gezongen. Ik geef toe, ik was ontroerd. Hoe is het mogelijk dat zoiets moois uit al die oude strotten tevoorschijn komt? Ik ben niet gelovig, maar zou er toch niet iets van voorzienigheid bestaan? Die dag was ik jarig.

Queen Maxima

Old Ladies.



Bij de troonsafstand van Beatrix verscheen er een beeldje van onze koningin op de markt van gadgets. Het beeldje leek sprekend op een gadget dat al veel langer bestaat en dat koningin Elisabeth van Engeland voorstelt. Houding en postuur waren nagenoeg identiek, alleen was er voor de gelegenheid een ander hoofd opgezet. Nu Maxima de koningin is gaat die truc niet meer op. Er zal een geheel nieuw beeld gemaakt moeten worden. Ik zou de ontwerper willen adviseren om inspiratie op te doen in het pelgrimsstadje Kevelaer (D) waar een keur aan uit hout gesneden Mariabeelden te bewonderen is. Graag geef ik een voorbeeld van een beeld dat ik zag in een van de winkels:

Mariabeeld in winkeletalage Kevelaer 2013.





Horrorscenario.

Natuurterreinen(2).

Je zou bijna gaan denken dat de minister mijn artikel over de aankoop van natuurterreinen dat ik eerder op deze blog plaatste heeft gelezen en tot inkeer is gekomen zodat daarmee een heus horrorscenario is voorkomen. Dat is natuurlijk niet zo. Staatsbosbeheer gaat in het kader van de bezuinigingen bij nader inzien toch maar niet allerlei versnipperde stukjes zogenaamd natuurterrein aan particulieren verkopen. Ik begrijp dat wel. Kopers gaan zich niet vrijwillig voor heel veel geld ondergeschikt maken aan allerlei regels om deze terreinen te beheren zonder hun eigen ambities te kunnen waarmaken. Het was allemaal te voorzien. Ik vraag mij af wat dit opzetje heeft gekost dat tot helemaal niets heeft geleid. Ik zou zeggen haal die vele miljoenen terug die de boeren jaarlijks krijgen om bij te dragen aan het natuurbeheer en, zo leert onderzoek, weggegooid geld is. Zelf had ik ook wel een beeldentuin willen beginnen. Helaas.

Drippings

Eenvoud en Complexiteit.

Dripping X (detail), Nico Schulte 1985.

Voor het laten vallen van verfdruppels op een ondergrond is geen enkele beeldende kunstopleiding nodig. Dat kan iedereen. Het is vaak niet meer dan een onwelgevallig verschijnsel bij het schilderen van je huis. Om een balletje te trappen in je eigen tuin of straat met een zelf geïmproviseerd doel hoef je ook niet de voetbalacademie gevolgd te hebben. Voetbal is in beginsel een simpel spelletje. Het professionele voetbalbedrijf is echter zeer complex waar het de vele belangen en visies betreft. Dat geldt ook voor het kunstbedrijf. Hoe simpel ook, druppels, stippen en punten komen in de moderne en hedendaagse kunst met enige regelmaat voor binnen het esthetische kader van de diverse stromingen zoals het pointillisme, de op-art, de action painting en bijvoorbeeld, zeer actueel, bij een individueel kunstenaar als Damien Hirst. Om het belang daarvan te snappen moet je goed ingevoerd zijn als een professional, kunsthistoricus, verzamelaar of investeerder. Dat is maar zeer weinigen gegeven.  

Barbarisme

Verloedering.

Arnhemse school Onderlangs Arnhem 2013. 



Om de begroting van de 4-jaarlijkse Sonsbeek-tentoonstellingen in Arnhem sluitend te krijgen worden na iedere tentoonstelling door de diverse overheden voor forse bedragen werken aangekocht die vervolgens in de stad geplaatst worden voor het publiek. Uitzonderingen daargelaten, leiden deze werken na aankoop of gift meestal een kommervol en verloederd bestaan omdat het onderhouden van de kunstwerken in dit plaatje meestal niet is meegenomen. Een kleine rondgang door de stad leert dat het met de kunst in de openbare ruimte slecht gesteld is. De “AKU fontein” spuit niet of nauwelijks, de “Golven” van Peter Struycken zijn gore parkeerplaatsen geworden en de strenge bouwsels van de "Arnhemse School" zijn haast geruïneerd. De ambities van de stadsbestuurders in Arnhem blijven niettemin groot. Zij koesteren zelfs plannen voor een Kunstenkluster, een grootschalig bouwproject ten behoeve van het Museum en het Filmhuis. Niets kan, zelfs in deze tijden van crisis, onze volksvertegenwoordigers en wethouders meer afschrikken. Niet het feit dat deze instellingen al riante plekken bezitten die recent nog voor vele miljoenen vernieuwd zijn, zelfs niet het feit dat vergelijkbare projecten in de regio failliet zijn. Uiteraard was er niets te duchten van een zeer kostbaar referendum waarvan al bij voorbaat vaststond dat de uitslag uiterst negatief, maar door de te verwachten lage opkomst, niet geldig zou zijn. Het klinkt wat obligaat, maar het is pure geldverspilling, egotripperij en machtswellust dat onze bestuurders parten speelt. Vernieuwing komt altijd van onderaf. Onze bestuurders zouden daar beter naar moeten luisteren. Het filmhuis in Arnhem begon ooit met een initiatief van Ger Bouma in het jongerencentrum Willem I. Om een film te zien werd er iedere week opnieuw op de eerste verdieping een zaaltje vrijgemaakt en houten klapstoeltjes geplaatst. Ik heb er de mooiste films gezien. Een harde reet voor een moment, een verlichte geest voor altijd!