Valse beloftes

 Hoera, de subsidie is binnen.

Het collectief ruangrupa uit Jakarta is de curator van de komende beeldententoonstelling SONSBEEK 2016 in Arnhem. 

Op http://www.sonsbeek.org/ schrijft ruangrupa dat zij met de tentoonstelling SONSBEEK 2016-TRANSACTION graag mensen, ideeën en verhalen van de stad Arnhem wil onderzoeken. Leidend daarbij is haar fascinatie door en betrokkenheid bij het vraagstuk van het gemeenschappelijke recht op de stad, zo schrijft zij. Ruangrupa is heel benieuwd naar de stad en haar inwoners en zal met haar transparante en uitnodigende werkwijze bijdragen aan de zichtbaarheid van het proces – de zogenaamde ‘making of’ van deze tentoonstelling. Hiertoe heeft zij zelfs een grote kaart van Arnhem opgehangen in haar “(t)huiskamer”, het z.g. ruru huis, waarop de inwoners van Arnhem hun verhalen, ervaringen en herinneringen kunnen delen. Deze “data”, zo belooft ruangrupa, vormen het uitgangspunt* voor de programmering van SONBEEK 2016.

Behalve de deelname van slechts 2 of 3 Nederlandse kunstenaars aan de "echte" Sonsbeektentoonstelling kunnen we gezien de reputatie van dit collectief vele werken verwachten die ons leren door een andere bril naar ons zelf, naar Nederland, te kijken. Nu zit ik daar persoonlijk helemaal niet op te wachten, laat staan om reden van ons democratische systeem waarin het gemeenschappelijke recht op de stad is verankerd. Wat moet ik daar nu van leren? Ik zou het daarom graag willen omkeren. Eerder zou een Nederlandse bril vele andere landen passen, te beginnen bij het thuisland van de groep. Ik begrijp daarom de uitnodiging voor dit collectief ook niet.

Het verhaal van ruangrupa, hoe sympathiek in beginsel ook toen zij ooit werd opgericht, is veel te mooi om waar te zijn. Als het een verhaal voor een reclamefolder of een subsidieaanvraag was zou het zeer geslaagd zijn, maar om in haar programmering bewust een belangrijk Arnhems initiatief over het hoofd te zien dat in een grote behoefte voorziet van in Arnhem wonende en werkende kunstenaars is een omissie. De organisatoren van VM23 hebben tot op heden nog helemaal niets mogen vernemen van ruangrupa dat zegt zeer gehecht te zijn aan het “proces” en niet nalaat om haar eigen “veldwerk” te roemen. Geen enkele vraag, geen enkele uitnodiging, geen enkele reactie heeft ons van de kant van ruangrupa bereikt, zelfs niet nadat wij als een onafhankelijk podium voor de kunst onze openheid en welwillendheid hadden betoond door een paar bezoeken te brengen aan het ruru huis. Zonder enig resultaat. Wij horen dit ook terug van anderen die ons bezoeken. Wil ruangrupa eigenlijk wel samenwerken en heeft zij al niet veel eerder haar plan getrokken door haar favoriete kunstenaars te kiezen en zich met een aantal lokaal gesubsidieerde partijen te verbinden?

Ons initiatief VM23 bevindt zich in een grote onttakelde ruimte aan de Ir JP van Muilwijkstraat 23 in Arnhem die tijdelijk door de corporatie Portaal ter beschikking is gesteld. Wij organiseren sinds meer dan een jaar spraakmakende tentoonstellingen met een grote diversiteit. Deze plek heeft zich, zonder ook maar een cent overheidssubsidie te ontvangen, bewezen als een laagdrempelig doch hoogwaardig podium om zowel het enorme creatieve kapitaal in Arnhem zichtbaar te maken, uitwisselingen in Nederland en het buitenland te organiseren, jonge alumni en gerenommeerde kunstenaars te presenteren, bijzondere collecties te tonen en onder meer afstudeersolo’s, lezingen en meetings te faciliteren. Van al deze activiteiten in VM23 houden we ook een pagina op Facebook bij.

*Wie wel eens in het ruru huis is geweest ziet daar inderdaad een paar metalen borden met daarop een soort van gestileerde plattegronden hangen. Er is nauwelijks enige relevante informatie op die borden te vinden en als het een of ander met een kleurig plakplaatje is aangegeven dan is het onleesbaar of indien het toch leesbaar is, is het op de verkeerde plek bevestigd. Het is botweg gezegd gewoon allemaal onzin en eigenlijk veel te kinderachtig voor woorden om het hierover te hebben, ware het niet dat er door het collectief vele tonnen subsidiegeld zijn binnen geharkt met de valse belofte dat deze onzin die ruangrupa "data" noemt het uitgangspunt vormt voor de programmering van SONBEEK 2016.
Het leermoment is: Waar overheden (beeldende) kunst subsidiëren is waakzaamheid geboden.