Beeldende Kunst in Gelderland

Biënnale Gelderland 2016

Daar in het kleine café aan de haven. (Zie YouTube)

De vraag of beeldende kunstenaars in Gelderland ooit nog kunnen rekenen op een uitnodiging om hun autonome werk in het kader van een provinciale presentatie te tonen moet helaas ontkennend beantwoord worden nu ik het kinderachtige concept gelezen heb van de curator Hanne Hagenaars waarin zij kunstenaars oproept om deel te nemen aan de Biënnale Gelderland 2016. Zij vraagt aan de kunstenaars om zich te verbinden met de z.g. “Arnhemmer” door hem of haar een cadeautje te geven. Hoezo? Als voorbeelden noemt zij de oude man die opdrukoefeningen doet op het stoepje voor zijn huisje en een vrouw die vol genoegen een haal van haar sigaret neemt. Ondertussen klinkt, jawel, een carillon door de buurt.

Er is op zich zelf niets mis mee om (provinciale) kunstgelden te besteden aan het zichtbaar maken van het creatieve kapitaal voor het grote publiek door beeldende kunstenaars een podium te bieden na een (autoritaire) selectie van hun werk op basis van thematiek, discipline of kwaliteit. Er gaat wel iets mis als aan de beeldende kunstenaars gevraagd wordt om bij deelname hun autonomie op te geven door zich niet alleen aan de voorgestelde werkwijze te onderwerpen maar zich ook te voegen naar allerlei andere uiterst rare voorwaarden, onder andere door bereidheid te tonen om een werkje voor een of andere rechter alsook voor de directrice van het Museum Arnhem te maken, of zich als Nijmegenaar of Achterhoeker verplicht in de huid van een Arnhemmer te verplaatsen.