Kunstsubsidie

PM

Als het om geld gaat worden de messen geslepen. Daar gelden concrete belangen en verdwijnen principes zomaar als sneeuw voor de zon. Dat geldt ook voor het terrein van de kunsten. Na de in vele ogen dramatische bezuinigingen door de overheid worden de schaarse subsidiegelden voor de autonome beeldende kunst (bijvoorbeeld in de regio Arnhem) nog steeds verjubeld aan allerlei onevenredigheden, onzinnigheden en zelfs pure onzin zoals de gelden voor kunstenaars die elkaar over en weer benoemen tot curatoren en de gelden die via een lokaal gesubsidieerde instelling naar kunstenaars gaan die hele rare kleurplaten over vluchtelingen maken voor kinderkamers. Diezelfde instelling gedraagt zich tegelijkertijd als een commerciële galerie en heeft het plan opgevat om, haaks op de doelen waarvoor zij subsidiegeld ontvangt, slechts een enkele kunstenaar- nota bene werkend in het buitenland- te promoten op zelfs 2 kostbare Rotterdamse beurzen in februari 2016. Deze instelling heet Plaats Maken en staat dit jaar op beide Rotterdamse kunstbeurzen, Art Rotterdam en RC Fair. Op Intersections van Art Rotterdam presenteert zij een installatie van Hester Oerlemans. Uiteraard zal de staf van deze instelling tijdens deze beurzen wederom op kosten van haar subsidiegevers haar intrek nemen in het nabijgelegen Hotel New York, zoals ik in 2015 al mocht vernemen. Toen ik in 2015 de stand van PM ofwel Plaats Maken bezocht in Rotterdam ontmoette ik een tafel in het midden van de exporuimte waar de voltallige staf van PM verzameld was, nog nagenietend van hun eigen succes, zonder ook maar enig oog te hebben voor mij als bezoeker. Dit beeld zal mij niet snel meer loslaten.     

De voorbeelden zijn legio, zelfs tot in het absurde. Daar waar de overheden de beeldende kunst subsidiëren liggen talloze perversiteiten op de loer en bemoeien zij zich, soms ongewild en onbedoeld, maar meestal nadrukkelijk en onwenselijk met haar inhoud. De huidige situatie in begin 2016 laat zien dat de overheden van de autonome beeldende kunst verlangen dat zij, willen zij ooit enige subsidie ontvangen, zich dienen te gedragen als een participerende partij, niet meer dan een nuttige bouwsteen in het kader van wat ook wel genoemd wordt: “Social Design”. Dit terwijl wij in Nederland ooit hadden afgesproken dit nooit meer te doen.