Beeldende Kunst?

 Kunst als Sociaal Ontwerp.

Valt er nog wat te beleven in de beeldende kunst? Of blijven we maar doorgaan met al die cryptische werkjes die zo slecht en onaantrekkelijk gemaakt zijn dat je zelfs als kunstliefhebber geen enkele zin meer hebt om de eventueel verborgen betekenissen ervan te ontcijferen. De wereld van de kunst wordt dagelijks geteisterd door een overvloed aan allerlei misbaksels die zonder enige schroom bij eerste gelegenheid worden tentoongesteld waarbij ieder besef lijkt te ontbreken dat voor het verbeelden, visualiseren en materialiseren van inhouden toch wel enige kennis, oefening, techniek en talent is vereist. De beeldende kunst als vakgebied lijkt er helemaal niet meer toe te doen nu iedereen een kunstenaar is en alles kunst kan zijn en zelfs professionele beeldende kunstenaars hun autonomie uitleveren aan gesubsidieerde kunstinstellingen die afdwingen dat de beeldende kunst vooral dient te participeren om voor de maatschappij een nuttige bouwsteen te zijn en daarmee bij te dragen aan wat ook wel genoemd wordt “Social Design”. Dit is werkelijk een onzinnig plan dat al bij voorbaat is mislukt omdat de doelgroep, dat is namelijk het gewone volk, helemaal niet wil dat de overheid rare kunstprojecten subsidieert ten koste van de noden in de samenleving. In plaats van elkaar bij voortduring het morele gelijk te betwisten zouden beeldende kunstenaars in Nederland beter hun aandacht kunnen geven aan hun eigenzinnige, autonome positie, onder meer door keihard te werken aan het vermogen om hun gedachten en gevoelens in prachtige kunstwerken te esthetiseren, zonodig met enige bijscholing.