Mandelbrot
Tekst (een beetje scheef opgeplakt maar toch goed leesbaar):
In
1991 maakte ik in het kader van het tART-festival een radio op het
buitenterrein van de Universiteit Twente waarvan de onderdelen zo groot
mogelijk waren. Het leverde een uiterst instabiel apparaat op. Dat is niet meer dan logisch als je aan de grenzen gaat morrelen van de techniek. Voorafgaande aan de installatie van de radio verzamelde ik in
de bibliotheek van de Universiteit Twente allerlei teksten over onderwerpen die
mij op dat moment bijzonder aanspraken waaronder de atoomzuil van Fermi en de symmetrieën
van Lorenz. Vooral de theorieën van Mandelbrot hadden toen mijn grote belangstelling.
Stel je eens voor dat de machines die ik iedere week opnieuw laat draaien in
het kader van de tentoonstelling Dots that go for a walk (december 2014) en die in beginsel
niet meer kunnen tekenen dan een eenvoudige cirkel maar desondanks bijzondere tekeningen
maken, ons iets zouden kunnen leren over vergelijkbare patronen van zwarte gaten
of supernova’s in de ruimte.
Zo weten we nu, dankzij jou en je machines, dat God niet meer dan een eenvoudige batterij is die het totaal aan universa draaiende houdt en wij de daarvan afhankelijke scheppers zijn, terwijl de rest door toeval gebonden slechts meedraait.
BeantwoordenVerwijderenRené.