Rembrandt zelfportret.
Op een veiling kocht ik onlangs voor een paar euro een werk dat een zelfportret van Rembrandt voorstelt. Het is ingelijst in een mooie donkere lijst. Aan de achterzijde van deze lijst vond ik een brief, gedateerd 14 december 1958, waarin de directeur van het Provinciaal Overijssels Geschiedkundig Museum te Zwolle, de heer Joh. W. Schotman, een zeer uitvoerig antwoord geeft op de vraag van de toenmalige eigenaar van dit werk, de heer Tjeenk Willink, om te onderzoeken of dit werk een origineel is. Het antwoord is ondubbelzinnig. Het gaat hier om een vervalsing. Het is een overgeschilderde kleurenlitho. Waarschijnlijk heeft de eigenaar dus veel te veel voor het werk betaald. Dat komen we verder niet te weten. Wel schrijft de directeur in zijn brief: “ Een illuzie…..en wat doet het er toe? Is het werk niet even boeiend, op papier, op doek of als projectie op een scherm?”. Hiermee verwijst de directeur in zijn brief impliciet naar Walter Benjamin, die al in 1936 een boek heeft geschreven getiteld: The Work of Art in the Age of Mechanical Reproduction. Iedereen zou zonder ook maar enige rooie cent een kunstwerk moeten kunnen bezitten. Een reproductie of kopie van een kunstwerk was daarvoor al goed genoeg. Dat is natuurlijk onzin. Ik geloof niet dat dit een troost is voor alle kunstverzamelaars die ooit met eigen geld een vervalst werk gekocht hebben. Het blijft daarom oppassen met al die kleurenlitho’s van grote meesters als Dali, Arp en Picasso en met al onze eigen "helden" zoals Corneille, Brood, Heijboer en Gubbels die tot op heden voor echt verkocht worden. Het is regelrechte oplichting. Kunstliefhebbers zouden beter kunnen investeren in jonge, goedkope en authentieke kunstwerken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten