Een beetje misselijk

Overheid en kunst.

Google image cliché.  

Hebben we net de tentoonstelling Sonsbeek’16 in Arnhem gehad met een beschamende armoede aan beelden en een overdaad aan spelletjes, discussies, onderzoekjes en andere kinderachtigheden, krijgen we als klapstuk ook nog  eens de Biënnale Gelderland gepresenteerd met nog heel veel meer politiek correcte kunst tot je er werkelijk onpasselijk van wordt. Na de miljoenen voor Sonsbeek kunnen die paar tonnen overheidsgelden voor de Biënnale er ook nog wel bij. De gelden voor de kunsten klotsen tegen de plinten op zou je denken. Niets is echter minder waar. Het is schrijnend om zoveel geld naar een paar kortstondige en discutabele exposities te zien gaan ten koste van vele fantastische kunstenaars in de regio.

De curator van de Biënnale Gelderland in het najaar van 2016 heeft een heel raar idee verzonnen waarbij de geselecteerde kunstenaars uit Gelderland eerst in gesprek gaan met een inwoner van Arnhem (wonende binnen een vooraf bepaalde omtrek in de stad) om vervolgens, jawel als een cadeau, een beeldend werk voor hem of haar te maken. Onder het thema Living, Giving wordt onder andere een kledingkast en de blingbling getoond van Saskia Bak, de directeur van het museum Arnhem, en een party georganiseerd voor een woongroep.
Gaandeweg merkte de curator dat niet alle door haar uitgekozen kunstenaars met haar concept uit de voeten konden. Ook de kunstenaars die toch een eigen dingetje willen doen mochten plots deelnemen. De tentoonstelling is daarmee elastischer, rijker en veelzijdiger geworden, zo vertelde de curator. Wat een onzin. Het verantwoorden van keuzes binnen de kunst is daarmee niet meer dan een woordspelletje geworden.

Ik kan niet anders dan constateren dat de verschillende overheden zich wel degelijk inhoudelijk bemoeien met de kunsten, terwijl zij ooit beloofd hebben dit nooit te zullen doen. Het is evident dat alleen de “nuttige” kunst, dat is kunst die bij zou dragen aan allerlei politieke doelen, zoals integratie en verbinding, nog door haar gesubsidieerd zal worden. De kunstenaar als wereldverbeteraar.
Wordt het niet eens tijd dat de beeldende kunstenaars de kunst terugveroveren ten koste van al die niet-productieven die wel betaald de dienst uitmaken in kunstenland?