De navel van Daphne

HULDE!

De navel van Daphne.

ik schreef het al eerder. Hulde! Voor vele miljoenen staat Arnhem nu op de kaart als de historische plek waar de autonome beeldende kunst definitief ten grave is gedragen. Het Arnhemse en Gelderse bestuur, middels een door haar ingestelde selectiecommissie, haalde met een unanieme beslissing het Paard van Troje binnen bij het selecteren van de curatoren voor de beeldententoonstelling Sonsbeek’16 in Arnhem en ging daarbij, willens en wetend, grotendeels voorbij aan haar eigen potentieel aan fantastische beeldende kunstenaars.
Het is de laatste 15 jaar een trend geworden om alleen nog maar "nuttige" kunst te financieren ten behoeve van welzijn, integratie, educatie, verbinding en nog veel meer van die mooie doelen, maar het blijft toch uiterst merkwaardig dat Nederlandse gemeentelijke en provinciale overheden zichzelf, cultureel gezien, tot een ontwikkelingsgebied verklaren en zich met een hele grote zak geld vrijwillig uitleveren aan de naïeve pretenties van de curatorengroep ruangrupa die verantwoordelijk is voor Sonsbeek'16 Transaction alsof er met de sociale interactie in ons homeland iets mis zou zijn en we allerlei maatschappelijke problemen via het podium van de kunst zouden kunnen oplossen. Wie had dit ooit kunnen voorzien? Alsof de Westerse kunst een groot misverstand is, de Verlichting nooit heeft plaats gevonden en DADA, FLUXUS, NUL, ZERO, COBRA, ARTE POVERA of MINIMAL, laat staan Duchamp en Beuys, nooit hebben bestaan.

Op verschroeide aarde groeien de mooiste bloemen. Dat er anno 2016 op de niet of nauwelijks gesubsidieerde kunstplekken in de stad Arnhem en de regio prachtige beeldende werken ontwikkeld en getoond blijven worden is enkel te danken aan de intrinsieke gedrevenheid en de persoonlijk gevoelde noodzaak van haar kunstenaars om de wereld met beelden te onderzoeken, vaak in weerwil van een uiterst karig inkomen. Helaas maken ook na de forse bezuinigingen in de cultuursector, nog veel te veel personen, die zelf niets produceren maar wel op de loonlijst staan, de dienst uit en bepalen grotendeels de agenda. Als je de beleidsplannen leest, beloven ook de komende culturele evenementen in de regio niet veel goeds (daarover later meer) en blijven de diverse overheden het enorme creatieve kapitaal aan autonome beeldende kunst, dat hen zomaar in de schoot lijkt geworpen, ernstig verwaarlozen.

Het wordt hoog tijd dat de uitvoerenden, dat zijn de beeldende kunstenaars zelf, weigeren om aan al die politiek correcte participatiekunst deel te nemen en daarmee een eerste stap te zetten om het terrein van de autonome beeldende kunst terug te veroveren. Ik zou daarbij willen refereren aan het boek van Maarten Doorman, getiteld "De navel van Daphne".