Lessen uit de Wetenschap en de Kunst.
De politieke beslissing om voor vele miljoenen al onze treinstations
te voorzien van poortjes om daarmee het zwartrijden te beperken en de
veiligheid op de perrons en in de treinen te vergroten is een van de aardigste
voorbeelden over hoe het mis kan gaan als je daarin niet de effecten meeneemt
die een beslissing, hoe goed bedoeld ook, kan hebben voor al die zaken die je ermee
uitsluit. Het lijkt sterk op een politiek die de waan van de dag volgt. Nu plotseling
binnen de politieke discussie een van die uitgesloten zaken aan de orde is
waarbij het station wordt opgevat als een publieke ruimte met een vrij verkeer van
personen die onbelemmerd toegang hebben tot allerlei diensten en voorzieningen,
worden er in deze tijd van crisis ingrijpende, kostbare verbouwingen en
aanpassingen voorgesteld met onder- en boven doorgangen, tunnels, traversen en speciale
toegangspassen. Lees onder andere: http://www.ns.nl/over-ns/campagnes/dossier-ov-chip/poortjes-op-stations.html
Zowel de politici als hun adviseurs verdienen hier een dieprode
kaart voor hun kortzichtigheid en hun gecalculeerde belangen. Niet alleen de lessen
van Herbert Simon, Nobelprijswinnaar voor de Economie in 1978, over de noodzaak
in een gecompliceerde wereld onze keuzes op een verstandige manier te beperken,
zijn onbegrepen, ook tonen onze beleidsmakers volstrekt niet op de hoogte te zijn van de
geschiedenis van de beeldende kunst die ons vele stromingen, stijlen en trends
leert die iedere keer weer en bijna altijd ontstaan door het maken van een strenge
selectie uit het rijke arsenaal van beeldmiddelen en beeldinhoudelijke aspecten
binnen het bereik van de beeldende kunst. Juist dank zij het kennen en uitsluiten van, zelfs
afzetten tegen het bekende of het traditionele, ontstaan de mooiste kunstwerken.
Kunstwerken die de waan van de dag lijken te volgen maar achteraf de getuigen
van hun tijd blijken te zijn.
Ik ben geen treinreiziger. Ik loop, fiets, rijd en vlieg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten