Beeldende Kunst.
Overvloeier. 1995 Nico Schulte. 800 Euro.
Overvloeier. 1995 Nico Schulte. 4000 Euro.
Het postmoderne en het posthistorische levensgevoel zijn zo langzamerhand in
iedere uithoek van het kleinste dorp in Nederland doorgedrongen. Alle meningen
zijn uit- en inwisselbaar, ja zelfs gelijkwaardig geworden. Of deze meningen nu
zijn gebaseerd op een jarenlang onderzoek of op een momenteel onderbuik gevoel
maakt helemaal niets meer uit. Zelfs het visuele aspect in de beeldende kunst is
verdacht. Bij het waarderen van kunst zou het alleen nog maar gaan om de theorie. Wat kunst is, maken
filosofen uit, niet de kunstenaars. Het kan nog gekker. Een goede vriend
vertelde mij dat een beeldend werk pas kunst is als je er een “kunstprijs” aan geeft.
Die prijs is niet kinderachtig. Nu weet ik hoe relatief de waarde van kunst kan zijn. Op een veiling kocht
ik ooit werken voor nauwelijks 50 euro. De lijsten zelf waren al het meervoudige waard.
Als ik zo’n werk, vaak afkomstig uit een artotheek of iets dergelijks, omdraaide
stond er een prijs vermeld van soms wel 1500 euro die gesubsidieerd door de overheid gespreid met een “voordelige”
kunstaankoopregeling betaald kon worden.
Laat ik maar eens de proef op de som nemen. Op dit moment heb ik twee tentoonstellingen
waarin ik, dat is uniek, voor het eerst mijn vlakke beeldende werk toon. Bovendien is het werk zeer redelijk
geprijsd. De directe verkoop valt tot dusver tegen terwijl de kritiek lovend, de interesse
groot en de kwaliteit van het werk hoog is met een grote kans op waardevermeerdering
in de toekomst. Je zou zeggen, dit is een uitgelezen kans voor een liefhebber,
verzamelaar of investeerder om het werk voor een spotprijs te bemachtigen. Het werk is blijkbaar veel te goedkoop. Halverwege
de tentoonstellingsperioden van deze werken zal ik de prijzen met een factor 5 tot 10 verhogen en de resultaten
op deze blog vermelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten