Het beeld is in het oog van de kijker.

Pergola met ingepakte pilaren.

Het meest recente project dat ik binnen de beeldende kunst ondernam betreft de illusiebeelden die ik schilderde. Het zijn beelden die nimmer expliciet, detaillistisch of zelfs realistisch worden. Het zijn beelden in hun allereerste, primitieve fase van ontstaan, zou je kunnen zeggen. Ik hanteerde daarbij meerdere thema’s. Dit zijn voornamelijk “landschappen”, maar bijvoorbeeld ook “figuren in interieur”. Binnen ieder thema bepaalde ik vooraf de specifieke beeldende kenmerken waaraan de beelden moesten voldoen, zoals voor de compositie, de contrasten, de kleur, de perspectief, etc. Je zou deze kenmerken als een soort van algoritmes kunnen opvatten. Mijn intentie was om in deze werken enkel een voorstel voor een beeld te suggereren of anders gezegd daartoe een voorzet te doen om daarmee de kijker de maximale ruimte te geven om het beeld zelf verder in te vullen met eigen associaties en zo tot een persoonlijke afbeelding te maken. Het beeld is immers in de ogen van de kijkers. De aanleiding om deze serie van werken te maken was het besef dat in onze digitale en virtuele wereld niet iedere afbeelding zonder meer waarachtig is en vertrouwd mag worden. Voor een goed begrip, deze constatering is strikt persoonlijk. Hoewel het begrip fake news actueler is dan ooit, wil ik hier als beeldend kunstenaar beslist niet de grote ziener gaan uithangen die de wereld wel even de maat gaat nemen. Ik laat hier geen eigen werken zien maar wel een geheel ander passend voorbeeld. De hierboven staande foto betreft een verbouwing van de pergola in het park waar ik dicht bij woon. Van een afstand bezien leken de ingepakte pilaren door de firma Koninklijke Woudenberg voor even sterk op Griekse beelden. Dat was mijn allereerste associatie. Bij het benaderen van de pergola zag ik vooral het plastic en het bindwerk dat het verse metselwerk moest beschermen. Al met al, het ging in bovenstaand voorbeeld om een subjectieve waarneming van een fysieke plek die direct daarna teruggekoppeld kon worden op haar "echtheid". Temeer, de pergola is daadwekelijk verbouwd, maar ook daarna had ik een alleraardigst contact met de directie van Koninklijke Woudenberg waarin zij o.a. haar werknemer beslist een kunstenaar noemde. Ja, in de virtuele, digitale wereld is het nog maar de vraag of de "waarheid" van teksten en beelden ooit nog te achterhalen is. Je zou zelfs de vraag kunnen stellen of we daar nog wel naar op zoek zijn.